۲۹ آوریل زادروز بازیگر جذاب، محبوب و. دوست داشتنی، میشل فایفر (Michelle Pfeiffer)
میشل ماری فایفر (Michelle Marie Pfeiffer) (تلفظ بصورت Faifer) (زاده ۲۹ آوریل ۱۹۵۸) بازیگر آمریکایی است. فایفر کار خود را از اوایل دهه ۸۰ میلادی آغاز کرد. البته اولین فیلم مهمش، فیلم صورت زخمی بود که محصول سال ۱۹۸۳ بود. فیلمهای موفق و برجسته وی، در اواخر دهه ۸۰ و اوایل ۹۰ میلادی ساخته شدند. فیلمهایی چون “روابط نامشروع” (۱۹۸۸)، “ازدواج با اوباش” (۱۹۸۸)، “افسانه پسران بیکر” (۱۹۸۹)، “خانه روسی” (۱۹۹۰)، “فرانکی و جانی” (۱۹۹۱)، “محدوده عشق” (۱۹۹۲) و “عصر معصومیت” (۱۹۹۳) و البته حضورش در فیلم بازگشت بتمن در سال ۱۹۹۲.
فایفر تاکنون موفق به کسب جوایز زیادی شدهاست از جمله جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم “افسانه پسران بیکر” یا جایزه بفتا بهترین بازیگر نقش مکمل زن برای فیلم “روابط نامشروع” یا جایزه خرس نقرهای بهترین بازیگر نقش اول زن برای فیلم “محدوده عشق”. وی همچنین برای این ۳ فیلم، نامزد جایزه اسکار هم شدهاست. وی ستاره خود را در بلوار هالیوود و در قسمت ۶۸۰۱ ان دارد. همچنین وی در نخستین نسخه مجله پیپل با عنوان “۵۰ فرد زیبای دنیا” در سال ۱۹۹۰، در صدر لیست قرار گرفت و عکس روی جلد مجله از وی بود تا وی به اولین شخص درتاریخ تبدیل شود که عکسش برای این عنوان بر روی جلد مجله پیپل میرود. در سال ۱۹۹۹ نیز این اتفاق دوباره برای وی افتاد. در مجموع فایفر دارای رکورد ۶ بار حضور در طی ۱ دهه است.
فایفر در سانتا آنا در ایالت کالیفرنیا به دنیا آمد و دومین فرزند از چهار فرزند ریچارد فایفر و دونا بود. پدرش پیمانکار و مادرش خانه دار بود. وی دارای یک برادر بزرگتر به نام ریک و دو خواهر کوچکتر بنامهای دیدی و لوری است که هر دو بازیگر هستند. پدر میشل اصلیتی از آلمان – هلند – ایرلند دارد و مادرش سوئدی سوئیسی است. خانواده فایفر به مدوی کالیفرنیا نقل مکان کردند و میشل دوران کودکی خود را در انجا سپری کرد. وی در دبیرستان “چشمه دره” درس خواند و بعد از سه سال فارغالتحصیل شد در ان زمان وی در یک سوپر مارکت کار میکرد. وی سپس به دانشگاه شرق طلایی رفت و تصمیم گرفت تا وارد حرفه بازیگری شود. در مراسم دختر شایسته شهر خود شرکت کرد و برنده آن مسابقه شد و سپس به لوس انجلس رفت و کار خود را با بازی در تبلیغات آغاز کرد.
فایفر ابتدا در سریالهایی چون “جزیره شگفت انگیز” ، “خانه دلتا” و “گربههای بد” و همچنین نقش کوتاهی در فیلمی با نام “شکستی دوباره در عشق” بازی کرد. فیلمهای بعدی فایفر چون “شوالیه تاریکی” نیز موفقیت چندانی برای فایفر به ارمغان نیاورده بودند. در حالیکه درس بازیگری میخواند، در فیلمهای تلویزیونی چون “بچههایی که کسی نمیخوادشون” بازی کرد تا اینکه اولین نقش اول خودش رو با بازی در قسمت دوم فیلم “گریسی” بدست اورد. هر چند فیلم در گیشه موفق نبود، اما فایفر جوان مورد تشویق برخی منتقدین سینمایی قرار گرفتند چون نوشتهای که در مجله نیویورک تایمز چاپ شده بود و گفته بود” خانم فایفر با جود انکه بازیگر تازه کاریست، اما بهتر از سایر بازیگران فیلم نقش خود را بازی کردهاست”. بعدها نماینده فایفر اعلام کرد که فایفر بدین دلیل در فیلم بازی کردهاست که هیچ پیشنهاد دیگری نداشتهاست و کسی قصد نداشته تا از وی در فیلمش استفاده کند.
برایان دی پالما، کارگردان فیلم صورت زخمی، فیلم گریس ۲ را مشاهده کرد و تصمیم گرفت تا از فایفر در فیلم خود استفاده کند. اکثر منتقدین فیلم را بیش از اندازه خشونت بار میدانستند اما فیلم در گیشه کاملاً موفق بود. بازی فایفر در فیلم نیز توسط اکثر منتقدین، مثبت ارزیابی شده. مثلاً ریچارد کورلیس در مجله تایمز دربارهٔ بازی فایفر نوشت”اکثر بازیگران بزرگ خوب هستند اما فایفر از بقیه بهتر است”. پس از این فیلم وی در فیلمهایی چون “در شب” (۱۹۸۵)، “آزادی شیرین” (۱۹۸۶) و “زنان آمازون در ماه” (۱۹۸۶) بازی کرد که این فیلمها در گیشه هر چند موفق نبودند اما کمک بزرگی به فایفر کردند. وی سرانجام در فیلم “ساحران شرقی” بود که توانست بازی در یک فیلم پرفروش را تجربه کند. در این فیلم علاوه بر وی، جک نیکلسون، شر و سوسان ساراندون بازی میکردند.
فایفر به عنوان نقش اول زن فیلم “ازدواج با اوباش” (۱۹۸۸) انتخاب شد. وی لهجه بروکلینی را برای بازی در این فیلم یاد گرفت و توانست برای اولین بار، نامزد جایزه گلدن گلوب شود که این آغازی بود بر ۵ نامزدی و ۱ بار برنده شدن جایزه گلدن گلوب ان هم به صورت متوالی (بین سالهای ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۴). پس از آن میشل در فیلم “طلوع تکیلا” (۱۹۸۸) به بازی در کنار بازیگرانی چون “مل گیبسون وکرت راسل پرداخت. جالب ان بود که فایفر و رابرت دان، کارگردان اثر، با هم اختلافهای زیادی داشتند و بعدها دان اعلام کرد که فایفر “سخت ترین” بازیگری است که وی با آن کار کردهاست. در سال بعد، فایفر در فیلم “روابط نامشروع” همبازی گلن کلوز و جان مالکوویچ شد. بازی فراتر از حد فایفر در این فیلم، برگ برنده وی بود. اکثر کارشناسان بازی وی را در فیلم ستودند. وی برای این فیلم نامزد جایزههای اسکار و گلدن گلوب بهتری بازیگر نقش مکمل زن شد و توانست جایزه بفتا در همین بخش را بدست بیاورد.
در سال ۱۹۸۹ فایفر بازی در فیلم بیکرهای شگفتانگیز را قبول کرد و همبازی بازیگرانی چون جف بریجز شد. وی برای بازی در این فیلم، اآموزش خوانندگی دید و تمام قسمتهای شخصیت خود در فیلم را که نیاز به خوانندگی داشت را خود بازی کرد و در فیلم خواند. فیلم در گیشه فروش متوسطی داشت اما بازی فایفر بازهم تحسین همگان رو برانگیخت. راجر ایبرت بازی فایفر را در فیلم ستود و این فیلم را سندی برای آیندگان خواند که هر وقت خواستند ببینند فایفر چرا بزرگ شدهاست؛ از آن استفاده خواهند کرد. در طی سالهای ۸۹ تا ۹۰، فایفر تمام جوایز را در جشنوارههای مختلف در رشته بهترین بازیگر نقش اول زن کسب کرد. در مراسم اسکار هم در شرایطی که همه انتظار داشتن وی جایزه را کسب کند، جایزه به “جسیکا تندی” رسید که یکی از شوکهای عجیب آن مراسم اسکار بود. به جز اسکار، تنها یک جایزه دیگر بود که جایزه بهترین بازیگر نقش اولش به فایفر نرسید در آن سال و آن هم بفتا بود که آن نیز به تندی رسید.
پس از چهار سال استراحت که باعث دور شدن از عموم و برای گذراندن وقت بیشتر با خانواده و فرزندان اتفاق افتاده بود، در سال ۲۰۰۷ وی با دو فیلم بسیار در گیشه موفق به سینما برگشت. فیلمهای اسپریمو که وی در کنار جان تراولتا و کریستوفر واکن به بازی پرداخت و سپس در نقش یک جادوگر در فیلم “گرد ستاره” که وی در این فیلم همبازی کلیر دانس و رابرت دنیرو شد. سپس به بازی در فیلم “من هرگز نمیتونم زنت بشم” (۲۰۰۷) به بازی پرداخت و بعد از آن در فیلم “اثرات شخصی” (۲۰۰۹) در کنار اشتون کوچر به بازی پرداخت. بعد از ان دوباره با “استیون فریرز” و “کرستوفر همتون” (کارگردان و فیلنامه نویس فیلم “روابط نامشروع) همکاری کرد و این بار در فیلم “شری” (۲۰۰۹). فیلم با تحسین منتقدین رو به رو شد و در مراسمهای مختلف، نامزد یا برنده میشد و بازی فایفر با تحسین مجدد منتقدین همراه شد. راجر ایبرت دربارهٔ بازی فایفر گفته بود که”اینکه چگونه فایفر صدا و چهره خود را کنترل میکند، شگفت انگیز است”.
فایفر بازی در فیلمهای موفقش را بازی در چند فیلم دیگر ادامه داد و جالب آنکه فیلمها و نقشهای بسیار بزرگی را نیز رد کرد! در سال ۱۹۹۰ وی در بازسازی شده “خانه روسی” به بازی در کنار شون کانری پرداخت. فایفر که سابقه یادگیری لهجه را قبلاً داشت، برای بازی در این فیلم نسیز زبان روسی را فرا گرفت. برای این فیلم نیز فایفر برای سومین سال پیاپی نامزد گلدن گلوب شد که اینبار نتوانست جایزه را کسب کند. در ادامه وی در سال ۱۹۹۱ در فیلم “فرانکی و جانی” همبازی بازیگر بزرگی چون آل پاچینو شد که این دومین همکاری این دو پس از صورت زخمی بود. بازی دو بازیگر در فیلم کاملاً درخشان بود. اکثر منتقدین باز هم بازی فایفر را کامل خواندند. خود فایفر نیز اعلام کرد که به این دلیل در این نسخه بازسازی شده بازی کرده که مردم انتظار چنین فیلمی را از وی نداشتند. بازی در این فیلم، چهارمین نامزدی گلدن گلوب را برای فایفر -که دیگر یکی از ستارگان زن آن روزهای هالیوود شده بود- رقم زد.
میشل برای بازی در فیلم “محدوده عشق” در سال ۱۹۹۲، برای سومین بار نامزد جایزه اسکار شد. همچنین برای ۵مین بار پیاپی نامزد جایزه گلدن گلوب. فیلم به دلیل مشکلات مالی کمپانی ساخت، برای مدتی نمایشش به تاخیر افتاد و سرانجام در اواخر همان سال نمایش داده شد که زمان خوبی برای مراسم اسکار بود. در مقالهای در نیویورک تایمز دربارهٔ این بازی از فایفر، آمده بود که ” فایفر بار دیگر نشان داد که همان انداره که زیباست، بازیگر شگفت انگیزی است”. وی برای بازیش در این فیلم، جایزه خرس نقرهای را از جشنواره فیلم برلین کسب کرد.
در همین سال فایفر در نقش “زن گربه ای” و در نسخه جدید سری فیلمهای بتمن با نام “بازگشت بتمن” ساخته تیم برتون به ایفای نقش در کنار مایکل کیتون پرداخت. وی برای بازی در این فیلم، آموزش هنرهای رزمی و کیک بوکسینگ دید. یکی از همبازیهای وی در فیلم نیز در این باره گفته بود “مایکل (بتمن) در این فیلم ۴ بار از بدلکار استفاده کرد اما فایفر در تمام صحنهها خودش بازی کرد و از بدلکار استفاده نکرد”. در ادامه و در سال ۱۹۹۳ در ساخته جدید مارتین اسکورسیزی که بازسازی فیلمی قدیمی تر بود به نام “عصر معصومیت”، همبازی دانیل دی-لوئیس و وینونا رایدر شد. بازی در این فیلم، اخرین نامزدی گلدن گلوب را برای وی رقم زد تا وی رکورد ۶ سال نامزدی پیاپی در گلدن گلوب را برای خود ثبت کند.
پس از بازی در “عصر معصومیت”، وی برای بار دوم همبازی جک نیکلسون شد و اینبار در فیلم گرگ در سال ۱۹۹۴. فیلم که در ژانر ترسناک بود، با نقدهای مثبتی رو به شد. فیلم بعدی فایفر، فیلم “ذهنهای نامضروع” بود که وی در نقش معلم دبیرستانی که سابقاً عضو نیروی دریایی آمریکا بودهاست بازی کرد که فیلم در گیشه بسیار موفق بود. سپس در فیلم “از نزدیک و شخصی” (۱۹۹۶) به بازی پرداخت. رابرت ردفورد دیگر بازیگر فیلم بود و فیلنامه کار بر اساس زندگی جسیکا ساویچ نوشته شد هرچند وقتی فیلم ساخته شد، کمتر ارتباطی با شخصیت ساویچ داشت که باعث ایجاد درگیری ۸ ساله بین نویسنده رمان و کمپانی فیلمسازی شد. سپس در فیلم “جیلیان در جشن تولد ۳۷ سالگیش” به بازی در جیلیان پرداخت هر چند که شخصیت اصلی فیلم نبود. وی در این فیلم، همبازی کلیر دانس شده بود. در فیلم “یک روز خوب” همبازی جرج کلونی شد و سپس در “هزار هکتار” (۱۹۹۷) و فیلم “در اعماق اقیانوس” (۱۹۹۸) به بازی پرداخت. سپس در “رویای نیمه شب تابستان” (۱۹۹۹) و در همان سال، در “داستان ما” (۱۹۹۹) به بازی پرداخت که در “داستان ما” همبازی بروس ویلیس شد.
فیلم بعدی فایفر، چه دروغی پنهان است بود که محصول سال ۲۰۰۰ بود و وی در این فیلم در کنار هریسون فورد به بازی پرداخت که فیلم در گیشه کاملاً موفق بود و در ههفته اول نمایش خود، پرفروشترین شد. سپس وی به بازی در فیلم من سم هستم به بازی پرداخت که همبازی وی در این فیلم، شون پن بود که برای این فیلم، نامزد اسکار شد. در سال ۲۰۰۲ در “اولندر سفید” به بازی در کنار آلیسون لوهمان و رنی زلوگر پرداخت که فیلم تحسین منتقدین را برای فایفر به همراه داشت و وی برای بازیش در این فیلم برنده چند جایزه مختلف سینمایی شد. در مقالهای در روزنامه نیویورک تایمز آمده بود که این بهترین اجرای میشل فایفر در دوران سینمایی خود است. فایفر همچنین در دو انیمیشن شاهزاده مصر (۱۹۹۸) و سندباد؛ افسانه هفت دریا (۲۰۰۳) به صدا پیشگی پرداخت.