جین کمپیون با فیلم قدرت سگ (The Power of the Dog) پیشتاز فصل اهدای جوایز بود. این فیلم از پلتفرم نتفلیکس پخش شده که مرز میان سینما و تلویزیون را متحول کرده است…
کمپیون و گی‌یرمو دل تورو که او هم با فیلم کوچه کابوس (Nightmare Alley) مدعی کسب جایزه هست ، چند هفته قبل با ورایتی به گفت‌وگو نشستند.
کمپیون در بخشی از این مصاحبه اعتراف کرد که گاهی محتوا را روی آی‌پد خود می بیند و تنها برای دیدن آثار فیلمسازان ویژه به سالن های سینما می‌رود:
به عنوان کاربر آنها، مثل یک بی سروپام. یک موجود حریص کوچکم. چیزهایی را روی آی‌پد می‌بینم. اما فیلم‌ها را روی گوشی موبایل نگاه نمی‌کنم. حد و حدودش اینجاست. اگر فیلمساز ویژه‌ای باشد، به سالن سینما می‌روم.
دل تورو افزود که می‌خواهد تجربه دیدن فیلم در سالن های سینما حفظ شود، اما از سوی دیگر درک می‌کند که شبکه های استریم آزادیِ هنریِ بیشتری نسبت به سیستم استودیویی فراهم می کنند:
تجربه سالن سینما که زیبا و تکان دهنده است، امیدوارم هیچوقت از بین نرود. افول می‌کند اما برمی‌خیزد. اما در عین حال، باید بگویم، در مورد من، بسیاری از پروژه‌ها را نمی‌توانستم فیلمبرداری کنم و هزینه هایش را تأمین کنم اگر این شبکه ها وجود نمی‌داشتند.
دل تورو افزود:
می‌توانم ایده‌ای جنون‌آمیز داشته باشم و بگویم: می‌خواهم فیلم پینوکیو (Pinocchio) را در حین ظهور موسولینی بسازم، آن هم به شکل استاپ موشن.
کمپیون نیز از نقش کلیدی نتفلیکس در تولید قدرت سگ گفت و اعتراف کرد که اگر این شبکه سرمایه‌گذاری نمی‌کرد فیلم هرگز ساخته نمی شد.
کمپیون چند هفته قبل در مصاحبه با ورایتی گفته بود برخلاف کارگردانانی مثل کریستفر نولان، هم وطنش تایکا وایتیتی و اخیراً کلوئی ژائو که جاودانگان (Eternals) را برای مارول ساخت، از این فیلم ها بیزار است:
از آنها بیزارم. واقعاً از آنها بیزارم.
به نقل۳۰نما،این کارگردان نیوزلندی اضافه کرد:
فکر می‌کنم می‌توانم بگویم که هرگز چنین فیلم‌هایی نخواهم ساخت. بسیار شلوغ و مسخره‌اند. گاهی کمی می‌خندید، اما نمی‌دانم جذابیت شنل، و مرد بزرگسالی با لباس‌های تنگ چیست. احساس می‌کنم باید از پانتومیم آمده باشد.
