نقد فیلم Monster هیولا

Monster ، فیلمی بیش از حد هیولا ، این فیلم محصول نتفلیکس در ژانر درام جنایی و به مدت ۹۹ دقیقه است که در ۷ می ۲۰۲۱ منتشر شد .

فیلم داستان استیو (کلوین هریسون جونیور) دانشجوی رشته سینما در نیویورک است ، وقتی متهم به قتل شد ، دنیای او به آشوب کشیده می شود. در حالی که والدینش (جفری رایت و جنیفر هادسون) برای حمایت از او هرچه در توان دارند انجام می دهند ، استیو وارد یک نبرد حقوقی پیچیده می شود و رو در روی سیستم قضایی قرار میگیرد …

درام های با موضوع معضلات اجتماعی چیز جدیدی نیستند و همچنین ژانری از فیلم ها نیست که با آن متفاوت از فیلم های دیگر رفتار شود.

با چیزی مانند “هیولا” ، یک موضوع یا اتفاق محور میشود و بعد سعی می کند موارد و معضلات مختلف را با تاباندن نور از کنج تاریک خود خارج کند و مورد بررسی قرار دهد . نژادپرستی سیستماتیک در سیستم عدالت ، ماهیت غیرانسانی سیستم کیفری مدرن ایالتی ، فرهنگ جوانان ؛ همه اینها در مخلوطی به نام “هیولا” ریخته شد ، اما از طرف دیگر به نظر بیش از حد زحمت کشیده تا ارزش دیدن نداشته باشد ! . خشم فراوان ، نگاهی تاریک ، اغراق بیش از حد …. ؛ وقتی به فیلم هایی مانند “ایستگاه فروتویل” ، “اگر خیابان بیل می‌توانست حرف بزند” یا کارهای کلاسیک مانند “کار درست را بکن” ساخته اسپایک لی یا “پسرا تو محله” ساخته جان سینگلتون نگاه می کنید ، می بینید که این فیلم واقعا چه چیزی می تواست باشد اما نیست …

“هیولا” ، از همان ابتدا سعی می کند خود را در همه چیز ، هر انتخاب ، هر دکور و …  نشان دهد مثلا اتاق دادگاه به رنگ سیاه ، خاکستری و سفید است تا نشان دهد که چقدر فضا مستبدانه است. در طول فیلم وکلا مداوم در صحنه های مختلف صحبت می کنند و فیلم به مرور به عقب می رود و رشته های مختلف را بر روی یکدیگر قرار می دهد. کارگردان آنتونی مندلر در درجه اول به دلیل موزیک ویدئوها شناخته می شود ، با این حال “هیولا” هیچ یک از ریتم ها و حس داستانی ای را که انتظار دارید ندارد. در واقع ، مسائل و مفاهیمی در حرکت آرام داستان وجود دارد و در کنار آن به طور مکرر ، خود را در چیزهای پیچیده غرق می کند ، به طوری که مخاطب را از دست می دهد و فرد احساس ناهمواری و عصبانیت می کند.

بله ، درسته که فیلم از نگاه یک دانشجوی سینما گفته می شود و به نوبه خود ، دارای لبه هایی نا موزون خواهد بود و موارد کلیشه ای جوانان را در خود دارد ، اما لازم نبود که این مسئله در تمام طول مسیر حفظ شود ، شما وقتی داستانی دارید که ستاره های توانمندی همراه خود دارد باید در جایی شایستگی فیلم را به رخ بکشید اما در ” هیولا ” چنین نیست .

فیلمنامه Janece Shaffer و Colen C. Wiley در اقتباس از رمان والتر دین مایرز ، نسبتاً دست نخورده نگه داشه شده و در به روزرسانی منابع فرهنگی و تصویر کلی که از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۸ ( زمانی که ساخت فیلم شروع شد ) را در بر میگیرد ، کار بزرگی انجام دادند.

اما شرم آور است که کارگردانی و تدوین به چنین روش غلطی انجام شده ، زیرا بازیگران فوق العاده ای در کنار هم طراحی و قرار داده شده اند و می توانند چیز خاصی ایجاد کنند ، ولی به آن دست نمی یابند . کاراکتر جفری رایت که همیشه قابل اعتماد است عملکردی خالصانه و کم نظیری از خود به نمایش می گذارد ، در حالی که ناز و آساپ راکی دارای شخصیت و ظرافت خاصی هستند ( خصوصا که در زندگی واقعی هم شناخته شده و محبوبند ) و به فیلم حسی واقعی می بخشند. جان دیوید واشنگتن ، تیم بلیک نلسون ، جنیفر آن ایلی ، همه و همه بازیگران بسیار قدرتمندی هستند اما با این حال از آنها به گونه ای استفاده می شود که شما  احساس می کنید کارگردانِ دیگری بهتر میتوانست و می دانست چگونه از عهده استعدادهای در دسترسِ ستارگان بهره جوید.

اگرچه فیلم ، بازیگران با استعداد ، یک فیلمنامه مناسب و معقول با یک داستان تقریبا مرتبط با جامعه دارد، اما “هیولا” در کارگردانی بسیار sk’dk ، بی مهارت و بی ملاحظه و فاقد برخی از ظرافتهای متن اصلی است .

امتیاز به فیلم

اگرچه فیلم ، بازیگران با استعداد ، یک فیلمنامه مناسب و معقول با یک داستان تقریبا مرتبط با جامعه دارد، اما "هیولا" در کارگردانی بسیار بی مهارت و بی ملاحظه و فاقد برخی از ظرافتهای متن اصلی است .
۵.۶
نه چندان خوب !
قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دسته‌ها