نقد و بررسی فیلم Jumanji: The Next Level – جذابیت از دست رفته، سکانس‌های اکشن خوب

من سال ۲۰۱۷ از تماشای Jumanji: Welcome to the Jungle «جومانجی: به جنگل خوش آمدید» شگفت‌زده و خوشحال شدم. واقعا به دنباله‌ای پس از فیلم اصلی با بازی رابین ویلیامز (Robin Williams) نیازی نبود، اما Welcome to the Jungle با استفاده از فضای بازی‌های ویدیویی و تبدیل آن به داستانی درباره رفاقت با چندین صحنه اکشن عالی به موفقیت رسید. هیچکس انتظار نداشت آن فیلم فروش تقریبا ۱ میلیارد دلاری داشته باشد، مخصوصا وقتی همزمان با فیلم Star Wars «جنگ ستارگان» جدید اکران شد، اما چنین اتفاقی افتاد. بنابراین ساخت دنباله آن فیلم کاملا منطقی بود و حالا Jumanji: The Next Level «جومانجی: مرحله بعد» از راه رسیده است. اما این‌بار به جای اینکه شاهد ریسک‌های بزرگ و استفاده بهتر از داستان بازی‌های ویدیویی باشیم، فقط دواین جانسون (Dwayne Johnson) و کوین هارت (Kevin Hart) مثل پیرمردها حرف می‌زنند. تقریبا کل فیلم همین است. البته از نظر فنی شاهد داستان و نقاط عطف و سکانس‌های اکشن هستیم، اما تنها خلاقیت این فیلم نسبت به نسخه قبلی این است که دو نقش اصلی آن مثل پیرمردها حرف می‌زنند.

چند سال پس از وقایع Welcome to the Jungle، اسپنسر (با بازی الکس وولف (Alex Wolff))، مارتا (با بازی مورگان ترنر (Morgan Turner))، بتانی (با بازی مدیسون آیسمن (Madison Iseman)) و فریج (با بازی سر داریوس بلین (Ser’Darius Blain)) هنوز با هم دوست هستند، اما سال اول حضور اسپنسر در دانشگاه به خوبی پیش نمی‌رود. او در تلاش برای بازپس گیری قدرتی که با آواتار اسمولدر بریواستون (با بازی جانسون) به دست آورده بود، تلاش می‌کند بازی را تعمیر کرده و به داخل آن کشیده می‌شود. دوستان اسپنسر تلاش می‌کنند او را نجات دهند، اما چون بازی دچار مشکل شده، آواتارهای آن‌ها با هم عوض می‌شود. مارتا هنوز روبی راندهاوس (با بازی کارن گیلان (Karen Gillan)) است، اما فریج حالا به شلبی اوبرون (با بازی جک بلک (Jack Black)) تبدیل شده، و ادی پدربزرگ اسپنسر (با بازی دنی دویتو (Danny DeVito)) به بریواستون و دوستش میلو (با بازی دنی گلاور (Danny Glover)) به فینبار (با بازی هارت) تبدیل شده‌اند. فریج و مارتا باید با همکاری دو پیرمرد که اصلا از بازی‌های ویدیویی سر در نمی‌آورند اسپنسر را نجات دهند، در حالی که بتانی خارج از بازی تلاش می‌کند به دوستانش کمک کند.

وقتی بازی جومانجی دچار مشکل شده، فرصت زیادی برای استفاده از گلیچ، اشکال‌زدایی، کدهای تقلب یا دیگر نکات بازی‌های ویدیویی وجود دارد تا چالش‌های غیرمنتظره‌ای سر راه شخصیت‌ها قرار بگیرد. این می‌تواند استعاره‌ای برای این باشد که زندگی همیشه مطابق میل ما پیش نمی‌رود، همان اتفاقی که برای اسپنسر افتاده است. اما فیلمنامه تصمیم می‌گیرد مسیر دیگری پیش بگیرد تا قهرمانان جواهر دیگری را از یک آدم بد دیگر پس بگیرند، فقط تفاوتش با فیلم قبلی این است که جانسون و هارت ادای پیرمردها را درمی‌آورند. مطمئنم این برای جانسون و هارت خیلی بامزه است، و این دو با هم شوخی‌های جالبی می‌کنند، اما چنین شوخی‌هایی نمی‌توانند یک فیلم ۲ ساعته را قابل تحمل کنند.

تمام کشمکش‌های Jumanji: The Next Level خیلی سطحی به نظر می‌آیند. باید به نیاز اسپنسر برای برگشتن به همان بازی‌ای که نزدیک بود او و دوستانش را به کشتن دهد بیشتر پرداخته می‌شد، اما شاهد چنین چیزی نیستیم. اطلاع نداشتن ادی و میلو از اتفاقات بازی جالب است، اما ترجیح می‌دادم دویتو و گلاور را در نقش دو پیرمرد ببینم که قصد دارند رفاقت خود را اصلاح کنند. اما هالیوود دوست ندارد چنین فیلمی بسازد چون فروش میلیاردی نخواهد داشت، پس از نظر هالیوود بهتر است این کشمکش توسط یکی از بهترین بازیگران اکشن و یکی از بهترین بازیگران کمدی به نمایش گذاشته شود.

نمی‌توان به ذات پول‌دوست بودن Jumanji: The Next Level ایراد گرفت چون همه می‌دانیم روش کاری استودیوها چیست، اما عدم نوآوری است که باعث شده فیلم این‌قدر توخالی باشد. می‌دانم که استودیوها دوست دارند به قول معروف تا تنور داغ است نان را بچسبانند و سریع به دنبال ساخت دنباله فیلم‌های خود می‌روند، اما کمبود توجه باعث شده Jumanji: The Next Level یک فیلم ساده و تکراری به نظر بیاید. ایده «همان کار فیلم قبلی را انجام بدهید، فقط این بار دو بازیگر اصلی ادای پیرمردها را در بیاورند» خیلی ناامیدکننده است و حتی اضافه شدن آکوافینا (Awkwafina) که توجهات را به خودش جلب می‌کند واقعا نمی‌تواند فیلم را نجات دهد. طی گذشت داستان احساس می‌کنید فقط در حال تماشای این فیلم هستید تا جانسون و هارت اوقات خوشی را با هم بگذرانند، پول خوبی به جیب بزنند و فرنچایز موفقی داشته باشند.

شاید برخی معتقدند اصلا نباید از فیلمی مثل Jumanji: The Next Level انتظار زیادی داشت. بالاخره این سومین فیلم فرنچایز Jumanji است. اما من واقعا از Welcome to the Jungle لذت بردم و امیدوار بودم آن مقدار نوآوری و بامزگی که در فیلم اول از کارگردان جیک کاسدان (Jake Kasdan) دیده بودیم اینجا هم تکرار شود. متاسفانه The Next Level بیشتر به دلیل تعهد استودیو به سهامداران ساخته شده تا اینکه فیلم شایسته‌ای باشد. در حالی که یک صحنه پس از تیتراژ وجود دارد که نشانگر ماجراجویی بعدی قهرمان‌های داستان است، اما سازندگان فرنچایز Jumanji برای ادامه آن باید خلاقیت خیلی بیشتری به خرج دهند.