بار دیگر مردان سیاه پوش بازگشته اند، اما نه آن هایی که شما به خاطر می آورید. مردان سیاه پوش بین المللی به کارگردانی اف. گری گری در حکم یک دنباله و اسپین آف برای این مجموعه فیلم بلاک باستری خاطره انگیز است که پا را فراتر از آمریکا می گذارد و به سراغ همکاری بین دیگر سازمان های اروپایی مردان سیاه پوش می رود. فیلم جدید این فرنچایز شامل یک بازیگر کاملا جدید، یک سبک کاملا جدید و بدون هیچ ایده جدیدی می باشد. اقتباس اصلی و اورجینال Barry Sonnenfeld در سال ۱۹۹۷ از مجموعه کمیک های مالیبو یعنی مردان سیاه پوش یکی از غیر منتظره ترین بلاک باستر های دهه ۱۹۹۰ بود. فیلمی پرشور و سرگرم کننده که به لطف ستارگانش به موفقیت چشم گیری نیز دست یافت، مردان سیاه پوش اورجینال فیلم هوشمند و در عین حال بی مغزی بود و از سکانس های اکشن بی جاذبه امتناع می کرد. اما بعد از این فیلم دو دنباله آن نتوانستند یک تکامل رو به جلو را برای این فرنچایز حفظ کنند. البته تمام سه نسخه ابتدایی فیلم از زوج بازیگری عالی ویل اسمیت و تامی لی جونز بهره می بردند، که یکی از عمده دلایل محبوبیت این مجموعه فیلم بودند.
حالا بعد از چند سال سازندگان سعی کرده اند این جهان سینمایی را گسترش دهند، و بر همین اساس دیگر خبری از تیم فیلم های قبلی این مجموعه نیست و حداقل در این مورد بینندگان شاهد یک تغییر اساسی در فیلم هستند. به طور کلی مردان سیاه پوش بین المللی حکم یک هوای تازه را برای این فرنچایز دارد. زوج تسا تامپسون و کریس همسورث، که پس از “ثور: راگناروک” و “انتقام جویان: پایان بازی” به یکدیگر پیوند خورده اند، در این فیلم نقش مامور M و H را دارند که برای یافتن یک وسیله بیگانه که می تواند جهان را نابود کند باید با خصوصیات متضادشان یک تیم تشکیل دهند. این فیلم نه فیلمنامه ماندگار و تمیزی دارد و نه همانند نسخه اورجینال مردان سیاه پوش از یک شرور ماندگار بهره می برد، بلکه این اثر بیشتر به ستارگان میلیون دلاری خودش دل بسته و با یک ریتم خوب و تِمی جاسوسی ماجراجویانه سعی در سرگرم کردن بینندگانش دارد. تامپسون در نقش مولی از کودکی یک خاطره پاک نشده از برخورد با موجودات بیگانه با خانواده اش دارد که همین باعث می شود او تمام زندگی خود را صرف تلاش برای یافتن MiB کند، البته نه برای افشای آن بلکه برای پیوستن به این سیستم.
گره خوردن شخصیت مولی به مامور H که در گذشته دنیا را نجات داده است و از آن زمان تاکنون سوار بر تارهای موفقیت آمیز شده از نکات جالب این فیلم است. مامور اچ یک انسان مسئولیت گریز و ناخوشایند در تعاملات کاری است، ولی دوستی و توانایی او در ارتباطات با بیگانگان مختلف از او یک مامور جالب و مورد توجه ساخته است. و حالا ترکیب متضاد این دو شخصیت یک کمدی جالب را خلق می کند برای بیننده سرگرم کننده است. قبل از اینکه M و H به تنهایی به دور جهان سفر کنند، و ماجراجویی خود را کامل کنند، آنها درگیر یک سکانس اکشن جالب با جلوه های ویژه خوب می شوند که از نکات مثبت و سطح بالای فیلم است. همسورث در این فیلم حکم مامور جیمز باند را برای مردان سیاه پوش دارد، او خوشتیپ، جذاب و در برخورد ها خشن است و همچنین یک میل ذاتی به ارتباط و نزدیکی به موجودات مؤنث دارد. در مجموع مامور ام ترکیبی از ثور، جیمز باند و اتان هانت است و از هرکدام مزه ای را در خودش و مبارزاتش دارد. مردان سیاه پوش پیشین همیشه از منظر زیبایی شناسی و گرایشات شخصیتی شروران خود را از ارنست استاورو بلوفلد وام می گرفتند و قهرمانان نیز همیشه خیلی خونسرد بودند تا این که کار را جدی بگیرند.
مردان سیاه پوش بین المللی از نظر طراحی تولید و فضا کاملا وفادار به نسخه های پیشین است و همچنین یک تم هیجانی جاسوسی را نیز به فیلم اظافه کرده است. تصاویر زیبای فیلمبردار استوارت دریبورگ یک جذابیت خاص و دیدنی به این سفرنامه مردان سیاه پوش داده است، و همچنین موسیقی متن کریس بیکن با استفاده از تِم های قدیمی دنی اِلفمن و نوا های جدید به اکشن های فیلم یک آهنگ خوش داده است. یک نکته وجود دارد و آن توانایی اف گری گری در تولید و ایجاد بلاک باستر های جذاب و موثر است، او قبلاً این کار را با “شغل ایتالیایی” و “سرنوشت خشمگین” انجام داده و اکنون دوباره این کار را انجام می دهد. در مجموع مردان سیاه پوش بین المللی چه از نظر بازی ها و چه از منظر کارگردانی یک اثر تقریبا قابل قبول است که در آن نقص هایی نیز وجود دارد. این فیلم یک سرگرمی علمی تخیلی و ماجراجویانه جذاب برای کل خانواده است. در این آشفته بازار آثار ضد خانوادگی چه چیز دیگری می توانستید بخواهید؟
خوب، یک چیز دیگر وجود دارد که به آن اطمینان داریم و آن توانایی اف گری گری در تولید فیلم کامل تر و پر مغز تر است، وقتی او بخواهد یک کار خوب و خوش متن بسازد نتیجه می شود Straight Outta Compton ولی خوب این بار این کارگردان به خواسته های استودیو نزدیک شده است و یک فیلم معمولی ولی سرگرم کننده ساخته است. تامپسون و همسورث پویا هستند، ولی فیلم خیلی با آن ها کار ندارد و بیشتر تمرکز فیلم به سلاح ها و اعمال قدیمی و مدرسه ای مردان سیاه پوش است تا شخصیت ها و دنیای تازه اش. در دنیایی که موضوعاتی چون مهاجرت در رأس چشم انداز سیاسی قرار دارد، فیلمی چون مردان سیاه پوش بین المللی به این موضوع اشاره می کند که بیگانگان گاهی اوقات خوب و گاهی بد هستند. البته این بار بیگانگان مهاجر سلاحی دارند که جهان را به خطر می اندازد. اگر واقع بین باشیم مردان سیاه پوش بین المللی طعمه بزرگی نیست، اما شاید همین هم توقع زیادی از این فرنچایز است. اما در نتیجه باید گفت اگر تامپسون و همسورث را در فیلمی با طراحی تولید نرم و لحنی اکشن و سرگرم کننده رها کنید و حتی فیلمنامه معمولی در اختیار آن ها قرار دهید، یک فصل تابستان واقعاً لذت بخش ، هرچند سطحی خواهید داشت. در پایان نیز باید بگویم ستاره بی چون چرای این فیلم جلو تر از هرکس دیگر موجودی بیگانه به نام پاونی با صداپیشگی و اجرای کمیل ناجیانی است که واقعا دوباره مشتاق دیدن او هستم.
برگرفته از آریامووی
[ad_2]
