سینمای هند یا بالیوود با تمام فاکتور های مرسوم و گاهاً خنده دارش، چه بخواهیم یا چه نخواهیم طرفداران فراوانی دارد، بنابراین در این مطلب کوتاه قصد دارم نگاهی به برنده باکس آفیس بالیوود در سال ۲۰۱۹ داشته باشم. فیلمسازان جوان هندی در این سالهای اخیر ثابت کرده اند به شدت علاقه مند به کپی های بزرگ از هالیوود هستند، و این بار نوبت به یک کپی سرگرم کننده و شبه شطرنج گونه از آثار اکشنی چون ماموریت غیر ممکن و تغییر چهره رسیده است. اگر Hobbs & Shaw هالیوودی، بالیوودی تر از آثار بالیوود بود، پس War بالیوودی نیز هالیوودی تر از آثار هالیوود است. فیلمساز در این اثر عشق خود به سینمای جان وو را با ادای دین خود به تغییر چهره و حتی ماموریت غیر ممکن نشان می دهد. ستارگان اصلی این فیلم دو تا از بهترین اکشن فیگور های برتر بالیوود یعنی، Hrithik Roshan و Tiger Shroff هستند، که اگر آنها از قبل محبوب نبودند، می توانستند قدرت ستاره بودن خود را فقط با همین فیلم جنگ تقویت کنند. به عبارت ساده تر ، این فیلم در حد و اندازه بالیوود بسیار جذاب است.
فیلمنامه اثر با کپی کاری از آثار تریلر و جاسوسی چون جیمز باند و همچنین ماموریت غیرممکن نوشته شده است و سعی می کند در ابتدای فیلم به رسم مرسوم فرمول چنین آثاری اطلاعات عمیقی به شما ندهد. ما از ابتدا شاهد برخورد دو مامور ویژه با هم هستیم یکی کبیر با بازی هرتیک روشن که از قضا او رهبر و ارشد است، و دیگری خالد با بازی تایگر شروف که یک سرباز ویژه وطن پرست است. باز هم به رسم سینمای هند یک دوستی دو نفره در نهایت به جنگ دو نفره تبدیل می شود. و نتیجه چنین چیزی یک بازی موش و گربه در سراسر جهان است که بین دو نخبه جنگی علیه و موازات یکدیگر پیش می رود. یکی از نکات جالب و سیستماتیک بالیوود نشان دادن فیزیک و قدرت جسمانی قهرمانانش با بهترین زوایا و قاب بندی هاست، که در فیلم جنگ نیز به فراوانی تکرار می شود. واقعیت این است که فیلم ۱۵۰ دقیقه ای Siddharth Anand خسته کننده نمی شود، اما با همه کپی هایش که حتی شامل یک سکانس شبیه به سریال Hawaii Five-0 هم می شود، باز هم چیزی فراتر از یک B-movie قرار نمی گیرد.
جناب Tiger Shroff با ظرافت خود را به لیگ جهانی هنرپیشه های رزمی نخبه امروزی اضافه می کند، یعنی در کنار استعداد هایی چون اسکات ادکینز، تونی جا و ایکو اویس. او در این فیلم هرکاری دلش خواسته انجام داده از فرار و پرواز بگیرید تا مشت و لگد فراوان و تیراندازی و ماشین سواری پر زرق و برق. هرتیک روشن نیز مدت زیادی را در فیلم جنگ زیر نور آفتاب صرف با فیگور های دوست داشتنی خاص خودش صرف می کند، و چهره اش در فیلم ترکیبی از زخم و برنزه بودن را با هم دارد. او در این فیلم هم زمان، هم ضد قهرمان است و قهرمان و این چیزی است که لبخند شیطانی او را جذاب تر می کند.
در نتیجه باید بگویم بالیوود با فیلم جنگ خواسته نشان دهد می تواند با الگو برداری از آثاری چون سریع و خشن، جیمز باند و ماموریت غیر ممکن یک اکشن بلاک باستری در اندازه سینمای خودش بسازد. اگر یک فیلم هندی با دستور العمل خاص خودش که از قضا با فرمول هالیوودی نیز قاطی شده است می خواهید که دو ستاره خوش هیکل نیز داشته باشد فیلم جنگ بهترین گزینه شما خواهد بود. حتی اگر وجدان و سبک شما مخالف فیلم های اکشن بالیوودی باشد، بازهم طرفدار جنگ خواهید بود.
برگرفته از آریامووی
[ad_2]
