موسیقی ما- استاد «ابوالحسن خوشرو» -خواننده صاحب سبک و نوازنده لله‌وا- که مدت‌ها با بیماری سرطان دست و پنجه نرم می‌کرد، ساعاتی پیش دار فانی را وداع گفت. این هنرمند برجسته در طولِ عمرِ هنری خویش به تلفیقی از شیوه‌های استادان قدیم و نیز سبک و لحن شخصی خود می‌پرداخت و به همین خاطر سبکِ خوانشِ او، سبکِ جدیدی در موسیقی مازندران به وجود آورده بود.
«محمد غلامی» – مدیرعامل موسسه‌ی مهرآوا- که چندی پیش مجموعه آثاری از این هنرمند را منتشر کرده بود، ضمنِ تایید این مطلب به سایت «موسیقی ما»، دلیلِ خاموشی این استادِ موسیقی مقامی را همان بیماری سرطانی دانست که ایشان در این سال‌ها با آن دست و پنجه نرم می‌کرده است.
«ابوالحسن خوشرو» را باید یکی از مهم‌ترین موسیقی‌دانانِ مازندران دانست. او متولد ۱۳۲۵ روستای ساروکلای قائم شهر و فارغ التحصیل انستیتو امور هنری تهران است. «خوشرو» از دوران کودکی و نوجوانی تحت تشویق خانواده، شیفته موسیقی فولکلوریک مازندران شد و از همان سال ها به فراگیری و نواختن سازهای بادی و کوبه‌ای پرداخت.
این استاد برجسته با الهام از شیوه استادان منطقه از جمله نظام شکارچیان و صفی الدین محمدی، زمزمه های کتولی، امیری، طالبا و… را تجربه کرد و به خواندن روی آورد. در سال۱۳۳۹ یک گروه موسیقی تشکیل داد و از سال ۱۳۴۵ با رادیو مرکز استان همکاری کرد.
ترانه‌ی «مشدی» محبوب‌ترین ترانه‌ی ابوالحسن خوشرو است. ایشان شاگردان زیادی را آموزش داده و در بسیاری از آلبوم‌ها و کنسرت های موسیقی حضور داشته است.
او همراه با استاد فقید احمد محسن‌پور از چهره‌های برجسته و اثرگذار در احیای موسیقی مازندران بود که بیش از پنج دهه از عمر خود را صرف اعتلای فرهنگ موسیقایی مازندران کرد. از این هنرمند نامی موسیقی مازندران ده‌ها قطعه موسیقی و آلبوم بومی به جای مانده است.
