فیلم The Intruder «مزاحم» ساخته‌ی دیان تیلور (Deon Taylor) داستانی هشداردهنده درباره‌ی خریدن خانه‌هایی است که صاحبش هنوز راضی نشده از آن‌جا نقل مکان کند. اینکه چه کسانی باید این فیلم را ببینند اصلا مشخص نیست، شاید فقط کسانی که بیش از حد شیفته‌ی ژانر هیجانی باشند.

مایکل ایلی (Michael Ealy) و مگان گود (Meagan Good) که هردو در فیلم Think Like a Man «مثل یک مرد فکر کن» و دنباله‌اش حضور داشتند نقش اسکات و اَنی هاوارد را بازی می‌کنند. اسکات بهترین کارمند یک شرکت بازاریابی در سان‌فرانسیسکو است؛ اَنی مقاله‌ای در یک مجله درباره‌ی خانه‌ای دور از شهر می‌نویسد که آن‌ها می‌توانند در آن‌جا بچه‌هایشان را بزرگ کنند.

آن‌ها خانه‌ی جذابی پیدا می‌کنند که صاحبش، مردی به نام چارلی (با بازی دنیس کواید (Dennis Quaid)) است که همسرش فوت کرده و تمام آثار حضورش در دکور خانه دیده می‌شود. این ملک فاکس‌گلاو نام دارد و وقتی اَنی می‌پرسد: فاکس‌گلاو سمی است مگه نه؟ چارلی با خنده پاسخ می‌دهد: خیلی زیاد!

آن‌ها بالاخره قرارداد می‌بندند، اما شرایط برای قهرمانان داستان خوب پیش نمی‌رود. چارلی هر زمان دلش می‌خواهد آن‌جا پرسه می‌زند و هر زمان احساس کند چمن‌ها بلند هستند ماشین چمن‌زن را از گاراژ بیرون آورده و آن‌ها را مرتب می‌کند. مگر قرار نبود او به فلوریدا نقل مکان کند؟

واکنش این زوج بستگی به زن و مرد بودن آن‌ها دارد: اسکات دوست ندارد هیچ کسی در ملکش پرسه بزند؛ اَنی دلش برای آن مرد تنها می‌سوزد. اما فاصله‌ی زیادی بین دلسوزی برای دیگران و ساده‌لوح بودن وجود دارد: مدتی پس از اینکه چارلی حدس می‌زند چارلی آن‌ها را زیرنظر دارد، و از اَنی قول می‌گیرد مزاحمت‌های چارلی را تحمل نکند، وقتی اسکات سر کار است اَنی باز هم چارلی را به خانه‌شان دعوت می‌کند. چه چارلی از ابتدا این قصد را داشته یا نه، اما خیلی زود انتظاراتی دارد که شرایط را برای زنی که سن دختر او را دارد سخت می‌کند.

فیلمنامه‌ی سطحی دیوید لاوری‌ (David Loughery) اَنی و اسکات را به زوجی کاملا ساده و احمق تبدیل کرده که دوستان‌شان از خودشان احمق‌تر هستند. و به نظر نمی‌آید تیلور در ژانر درام تنش‌زا مهارتی داشته باشد: در دو بخش ابتدایی فیلم شاهد ترس‌های ناگهانی هستیم، که در آن‌ها چارلی را در جایی می‌بینیم که قرار نیست آن‌جا باشد.

کواید که از کمبود دیالوگ‌های تهدیدآور رنج می‌برد، سعی می‌کند این مشکل را با ظاهر خودش جبران کند: وقتی می‌خواهد به منظور نشان دادن حسن نیت، پوزخند بزند گونه‌هایش شبیه یک ماسک صورت می‌شوند. گاهی به نظر می‌آید درد و رنج چارلی روحی نیست بلکه فیزیکی است، اما شخصیت‌های داستان فرق بین تظاهر با لبخند واقعی را متوجه نمی‌شوند.

تعقیب‌های ساکت و آرام بالاخره راه را برای اکشن باز می‌کنند، با پیچشی خوب که اگر تیلور آن را در چندین صحنه قبل از رونمایی لو نمی‌داد تاثیرگذاری بیشتری داشت. کواید گاهی به شرور فیلم‌های ترسناک تبدیل می‌شود، اما فیلم هنوز آماده نیست او را به شکوه کامل عوضی بودن برساند. وقتی کواید مثل جک نیکلسون (Jack Nicholson) با تبر به در ضربه می‌زند شاید بعضی‌ها از این صحنه خوششان بیاید. اما این لحظات رعب‌آور و البته ضعیف خیلی دیر در فیلم دیده می‌شوند که باعث می‌شود The Intruder به فیلمی خیلی سطحی در ژانر وحشت تبدیل شود.