نقد و بررسی فیلم The New Mutants: پایانی فراموش‌شدنی برای فرنچایز مردان ایکس

طی چهار سال گذشته اتفاقات زیادی افتاده و همه‌چیز از جمله فیلم The New Mutants «جهش یافته‌های جدید» تغییر کرده‌اند. ما روند توسعه این فیلم کامیک‌بوکی را از سال ۲۰۱۶ پوشش داده‌ایم، درست قبل از اینکه فیلمبرداری آن شروع شود و هنوز هم در حال صحبت کردن درباره آن هستیم. به نوعی، این فیلم به یک نهنگ سفید تبدیل شده بود، که هرچه بیشتر آن را دنبال می‌کردیم به آن نمی‌رسیدیم. حالا بالاخره این نهنگ سفید صید شده است. فیلم The New Mutants پس از این همه مدت واقعا اکران شده و به همان اندازه که مردم انتظار داشتند فیلم متوسطی است. در نقد و بررسی فیلم The New Mutants با آریامووی همراه باشید …

این اسپین‌آف فرنچایز X-Men «مردان ایکس»، یک درام ترسناک نوجوانانه درباره گروهی از جوانان است که در زندانی به شکل یک بیمارستان در حال کشف قدرت‌های خود هستند. دکتر رِیِس (آلیس براگا (Alice Braga)) آزمایش‌هایی روی جوانان انجام می‌دهد تا مثلا به آن‌ها کمک کند تا قدرت خود را کنترل کنند، اما اوضاع وقتی از کنترل خارج می‌شود که دنیل مون‌استار (بلو هانت (Blu Hunt)) و توانایی‌های ماوراطبیعی او وارد این مجتمع می‌شوند. تاریک‌ترین ترس‌های این نوجوانان وقتی به واقعیت می‌پیوندند که آن‌ها متوجه می‌شوند این بیمارستان رازهای بزرگی را پنهان کرده ‌است.

The New Mutants از نظر ایده‌پردازی یک دستاورد بزرگ است. این مانند فیلم Breakfast Club «باشگاه صبحانه» است، اما با حضور دانش‌آموزانی که قدرت‌های ابرقهرمانی دارند و نمی‌توانند آن‌ها را کنترل کنند و شخصی‌ترین ترس‌هایشان آن‌ها را آزار می‌دهند. این ایده را می‌توان به روش‌های جذابی اجرا کرد! ایده‌ای مثل این در هیچ فیلم ابرقهرمانی مورداستفاده قرار نگرفته است، پس فرصتی برای ساخت چیزی کاملا منحصر به فرد و هیجان‌انگیز وجود داشت. متاسفانه، جاش بون (Josh Boone) نویسنده و کارگردان حتی به درک این ایده نزدیک هم نمی‌شود.

چه The New Mutants مراحل پس‌ازتولید عادی نداشته، یا اینکه فیلم از همان ابتدا متوسط بوده، اما به هرحال هیچ بخشی از این ایده جذاب در محصول نهایی دیده نمی‌شود. این فیلم در ۴۵ دقیقه اول یک اثر خسته‌کننده است، که از دیالوگ‌های ضعیف برای ایجاد یک کشمکش متقاعدکننده بین شخصیت‌ها استفاده می‌کند. ما در دیگر فیلم‌ها هم نوجوانانی که با هم مشکل دارند را دیده‌ایم، اغلب با توهین‌های بهتر، پس در اینجا شاهد چیز جدیدی نیستیم.

دیدن اشتباهات در نیمه اول فیلم راحت‌تر از توجه به لحظه‌های لذت‌بخش آن است. بسیاری از بازیگران جوان این فیلم، اگرچه در پروژه‌های دیگر عملکرد خیلی خوبی دارند، در اینجا موفق نمی‌شوند شخصیت‌های جذابی به تصویر بکشند. چارلی هیتون (Charlie Heaton) در سراسر فیلم یک لهجه جنوبی را به کار می‌برد که هرگز واقع‌گرایانه به نظر نمی‌رسد. آنیا تیلور جوی (Anya Taylor-Joy) که بهترین رزومه را بین گروه بازیگران این فیلم دارد، تا بخش پایانی نمی‌تواند هیچ انسانیتی وارد شخصیت مجیک کند. واقعا هیچ نقش‌آفرینی برجسته‌ای در این فیلم وجود ندارد، که با توجه به استعداد این گروه بازیگران واقعا جای تاسف دارد.

شایعات زیادی در مورد فیلمبرداری‌های مجدد و مشکلات پشت‌صحنه The New Mutants وجود داشت، که باعث می‌شد ایده انجام فیلمبرداری‌های مجدد برای این فیلم کاملا بیهوده به نظر برسد. با این حال، فیلمبرداری‌های مجدد ممکن بود به بهتر شدن محصول نهایی کمک کند. من در مورد کار بزرگی که داستان را تغییر می‌دهد حرف نمی‌زنم. فقط فیلمبرداری مجدد عادی که بیشتر فیلم‌های استودیویی آن را انجام می‌دهند. لحظاتی وجود دارند که در آن‌ها صداگذاری با بازی شخصیت همخوانی ندارد و جای تعجب است که این صحنه‌ها در محصول نهایی هم مورداستفاده قرار گرفته‌اند.

پرده سوم فیلم به راحتی قوی‌ترین بخش آن است. وقتی کابوس‌ها به واقعیت می‌پیوندند و جهش یافته‌ها از قدرت‌هایشان استفاده می‌کنند، شاهد لحظات لذت‌بخشی هستیم. خرس شیطانی خیلی عالی طراحی شده‌ است، مردان خندان وحشتناک هستند و برزخ مجیک یکی از زیباترین صحنه‌های کامپیوتری است که طی چند سال گذشته دیده‌ام. وقتی این فیلم خوب است، واقعا هیجان‌انگیز است. اما این هیجان فقط حدود ۲۰ دقیقه طول می‌کشد.

این موفقیت‌های بخش آخر، زیر سایه پایانی ناامیدکننده قرار می‌گیرند که اصلا جذاب نیست. بون قطعا پایانی با هدف و معنا برای فیلمش درنظر داشته، اما پیدا کردن هدفی در داستان این شخصیت‌ها کار دشواری است، چون هرگز شانس تکمیل قوس شخصیتی خودشان یا تجربه هرگونه رشد واقعی را به دست نمی‌آورند. همه ترس‌ها و مشکلات آن‌ها در ابتدای فیلم آشکار می‌شوند، اما بیشتر آن‌ها مورد بررسی قرار نمی‌گیرند. با این حال، همه آن‌ها در سکانس نهایی حضور دارند، و طوری رفتار می‌کنند که انگار همگی دچار تحول شخصیتی شده‌اند.

The New Mutants صرف‌نظر از کیفیتش یک میراث پیچیده از خود به جای می‌گذارد، میراثی که احتمالا به دلایل مختلف تا مدت‌ها درباره آن صحبت خواهیم کرد. The New Mutants فیلمی است که قرار نبود هرگز وجود داشته باشد و ما داستان ماجراجویی آن را به خاطر خواهیم داشت. این فیلمی است که در میان این بیماری همه‌گیر در سالن‌های سینمایی که خیلی ایمن نیستند به زور به خورد مخاطبان داده شده، چون مالک جدید استودیوی فاکس فقط می‌خواهد از شرّ آن راحت شود. این فیلم در میانه جنگی برای عدالت اجتماعی اکران شده و آن را به تغییر رنگ پوست بعضی شخصیت‌ها نسبت به کامیک‌ها متهم کرده‌اند، اما در آن همچنین شاهد داستان عاشقانه‌ای بین دو شخصیت اصلی زن هستیم، و این تنها فیلم کامیک‌بوکی است که جرأت انجام چنین کاری را داشته است.

حماسه The New Mutants یک ماجراجویی طولانی و مهیج بوده، و داستانی است که تا مدت‌ها آن را به یاد خواهیم داشت. اما خود فیلم کاملا فراموش‌شدنی است.