[ad_1]
در میان خروجی های آثار مارول و دی سی که ابرقهرمانانشان هر روز بر پرده سینما و تلوزیون هستند، طبیعی است برای بعضی ها خستگی از آثار ابرقهومانی می تواند یک واکنش واقعی و قابل انتظار باشد. اما سریال پسران که بر اساس سری کتاب های کمیک Garth Ennis ساخته شده است، به جای پرداختن به وجه قهرمانی به چاله های شرکتی، شهرتی و شهوتی ابرقهرمانانش می پردازد که زندگی مردم عادی افراد خود را نیز تحت تاثیر گذاشته اند. همین نوع نگاه متفاوت باعث می شود سریال پسران از آن جنس آثار ابرقهرمانی باشد که با دیگران دنیایی تفاوت دارد و به کلی قصه اش در مذمت و نکوهش سیاست های فرهنگی و نظامی اختلال گر آمریکاست.
در دنیایی که بچه های خوب(ابرقهرمانان) واقعا خوب نیستند و مقامات منفعت طلب نیز نمی توانند در مورد آن ها کار زیادی انجام دهند، یک گروه هوشیار و انتقام جو معروف به پسران وجود دارد که نسبت به ظلم این جماعت به پا می خیزد. لحن سریال بسیار تاریک است به اضافه یک کمدی فرم دار و با برنامه در شخصیت ها که در بطن کاراکتر ها ساخته و پرداخته می شود. طراح و سازنده این سریال اریک کریپک سازنده شناخته شده سریال Supernatural است که دو تهیه کننده اجرایی شناخته شده به نام های Seth Rogen و Evan Goldberg او را همراهی کرده اند. ما در سریال شاهد شرکتی به نام Vought هستیم که کنترل همه چیز ابرقهرمانان را بر عهده دارد و دارای گروهی به نام هفت است که شامل هفت تا از برترین ابرقهرمانان است، و این گروه نیز نسخه پیچیده ای از لیگ عدالت به نظر می رسد که رهبری آن بر عهده هوملندر که شاخص ترین عضو گروه است می باشد. سریال با وجود لحن تاریک و خشنش ولی یک اجتماع شخصیتی محکم دارد که هر کدام دارای قوس های پر پیچ و خم فراوان هستند.
هشت قسمت فصل اول این سریال به حدی با سرعت و خوش ریتم رو به پایان حرکت می کنند که بیننده التماس می کند ای کاش فصل افتتاحیه بیشتر از این ها طول می کشید. خط های داستانی پر رمز و راز و حقایق قفل شده شرکت Vought که ناشی از انگیزه های شخصیت های خاصی است، داستان را به جلو سوق می دهد. در گوشه ای دیگر روابط متقابل شخصیت ها نیز بی اندازه غیر قابل پیش بینی و خشونت بار است. در بخش بازیگری باید گفت از نقش های اصلی تا بازی های کوتاه و کوچک همه درخشان هستند، و می توان گفت شاهد استعداد های شگفت انگیزی در این بخش سریال هستیم. و شاید چیزی که سریال پسران را خاص تر کرده است همین بازی های درخشان در غالب این شخصیت های پر نکته است. شاید ما سریال را با شخصیت هیویی آغاز می کنیم، ولی به لطف فیلمنامه و طرح خوب نویسندگان ما هر لحظه با وجه جدید و گاهی به شدت تاریک دیگر شخصیت های گروه پسران و یا ابرقهرمانان روبرو می شویم. توجه سازندگان به نقاط تاریک شهرت و قدرت ابرقهرمانان و تاثیر تاریک آن بر مردم عادی واقعا چیز غریب و ناشناخته ای است که پرداختن به آن با لحنی نقادانه واقعا حرکت قابل ستایشی است.
اکشن ها در این سریال به طرز خاطره انگیزی ابداع و طراحی شده اند. برای مثال نبرد قسمت اول با ابرقهرمانی نامرئی به شکلی درخشان و جذاب به نمایش در می آید که واقعا عالی است. نکته جالب دیگر استفاده از لیزر توسط سلاحی به نام یک کودک است که نحوه به کار گیری آن هرچند شبیه به سوپرمن هم که باشد، ولی نحوه استفاده ابزاری آن در یک صحنه توسط کاراکتر بیلی بوچر واقعا شگفت انگیز است. پیدا کردن مهارت های جدید برای ابرقهرمانان در این بازار شلوغ چالش بر انگیز است، اما سریال The Boys داشته هایش را به بهترین شکل اداره می کند. سازندگان هیچ گونه کوتاهی در ساخت این جهان ظریفِ کمدی، تاریک و غرق شده در خون و خشونت نکرده اند. تمام هشت قسمت ساخته شده این سریال حاوی یک داستان منسجم است که باعث می شود شما به عنوان بیننده به یک اندازه بخندید و به همان اندازه شخصیت های پر مسئله و تاریک را تماشا کنید و از دیدن جهانی خاص لذت ببرید. سریال پسران با داستان فوق العاده قهرمانانه و سرگرم کننده اش نشان می دهد پشتش فکر بوده و سازندگانش با این فضا دارای مخاطرات درگیر کننده و واقعی بوده اند، و همین باعث می شود بیننده برای دیدنش التماس کند.
برگرفته از آریامووی
[ad_2]
