احمد ممتاز تایلان از مهمانان معروف خود در برنامه «همدلی» میپرسد: «اگر شما بودید، چه می کردید؟» می گوید. در حالی که مهمانان با داستان‌های زندگی‌شده همدلی می‌کنند، زندگی‌های متفاوت، واقعیت‌ها و جنبه‌هایی از آنها که ما نمی‌دانیم آشکار می‌شود.
مهمان این هفته این برنامه ایسر یننلر بود. یننلر در پاسخ به سوال احمد ممتاز تایلان، «فکر می کنی چه جور پدری هستی» گفت:
فرزندان من تصمیم خواهند گرفت که من چه نوع پدری‌ام، اما من در خانه کمی شبیه بچه هستم، نه مثل یک پدر. من مثل برادر سوم هستم، این موضوع کمی برای برفو چالش برانگیز است، اما او از هر سه ما مراقبت می کند. فکر می کردم پدر شدن چیزی پدرانه تر است، اینطور نبود. فکر می کردم وقتی با آنها باشم یک فرد پدرانه بالغ هستم، اما تبدیل به بچه ای شدم که پوزخند می زند، می گوید بازی کنیم یا چیز دیگری … واقعاً زندگی مرا به این نقطه رساند، می دانم باید چه کار کنم اما نمی توانم انجامش دهم، گاهی در آن لحظات هم بچه می شوم.
وقتی احمد ممتاز تایلان از ایسر یننلر که پدرش در ۶ سالگی فوت کرده بود پرسید: «آیا چیزی از پدرت به خاطر داری؟»، پاسخ های احساسی یننلر اینگونه بود:
هیچ چیز احساسی یادم نیست، خواهرانم ۸-۹ سال از من بزرگتر بودند، او به مسابقات شنایشان می‌رفت، من مفهوم پدر را از دست دادم. از آنجایی که شما مرد هستید، در آن زمان با مفهوم «مرد خانه شدن» تربیت می‌شدید که مسئولیت سنگینی هم بود. در حالی که همه گریه می کردند، من تبدیل به یک مردِ کوچولو شدم که با خودم می‌گفتم: «خوب حالا چه کار کنم». پدر رفته، نظم دهنده خانواده نیست، یا خیلی خودت را گم می کنی یا اصلاً توجه نمی کنی. من زندگی واقعی را به طور کامل، بدون اغراق و در نتیجه بدون دوران کودکی تجربه کردم. من بچه، بچه هایم هستم، به همین دلیل برفو از من مراقبت می کند. به من می گوید بابا شو، من نمی دانم چگونه پدر شوم.
