نقد و بررسی « اپرای کارمن » در اپرا هالند پارک (OHP) . یک بازیگر و کارگردان جوان و جذاب زندگی جدیدی را به صورت کلاسیک و پر از آهنگ اجرا می‌کند.
این یک دوره طلایی برای آواز خواندن در بریتانیا است و بسیاری از هنرمندان برجسته اجراهای به یاد ماندنی ای را ارائه می دهند.
در چند روز اخیر حضورهای قابل توجهی از “تنور اد لیون” در اپرای “گارسینگتون اوفئو”، و “لورن فاگان” متولد استرالیا و ستاره در حال ظهور “توماس اتکینز” در اپرا هالند پارک وجود داشته است.
اپرا هالند پارک هدیه ای برای شناسایی استعدادهای در حال رشد است و چنان علاقه ای به حضور در بین هنرمندان است که به راحتی به این خانه موسیقی باز می گردند.
تولید جدید “کارمن” اثر “بیزه” در ( اپرا هالند پارک ) دارای یک ستاره بسیار استثنایی آواز سوپرانو یعنی “آلیسون لانگر” ، در نقش میکالا دوست دختر داغدار آخرین فانتزی کارمن، “دون خوزه” و تعدادی اجرای جذاب دیگر است.
اما این آواز فوق العاده فقط مربوط به تک نوازان نیست. گروه کر اپرا هالند پارک یک نهاد موسیقی بسیار با استعداد است و از بسیاری جهات این اثر جدید کارمن متعلق به مردان، زنان و کودکان دیگری نیز می باشد که صحنه را اجرا می کنند.
به عنوان کارگران تنباکو، سربازان، کولی‌ها، قاچاقچیان، جمعیتی که برای یک گاوبازی جمع می‌شوند، نمادهای شهر “سویل” را به کنزینگتون لندن می‌آورند.
این اولین اجرای “رینولدز” در اپرا هالند پارک است و همچنین بسیار هیجان انگیز است. آنها با سرعتی سرسام‌آور در کنار ریتم عالی ارکستر آنقدر می درخشند که نیاز به عینک آفتابی دارید.
کارگردان “سیسیلیا استینتون” از هر فرصتی استفاده می کند تا زنان را در اپرا نشان دهد ، زنانی که کنترل زندگی خود را در دست دارند و شخصیت اصلی آن در نهایت یک قربانی است.
کارمن، اغواگر بزرگ سویل، توسط میزانسن سوپرانو، کزیا بینک، با الیور جانسون تنور به عنوان دنبال کننده جدید او در نقش دون خوزه به صورت حسی خوانده می شود.
“الی ادموندز” پر جنب و جوش است، به همراه “ناتاشا آگاروال”، رقصنده آموزش دیده که به عنوان شریک در جنایات کوچک فراسکویتا حضور دارد.
این بازیگران پویا و پر انرژی در اطراف صحنه ، گروه وسیعی هستند و ارکستر بین این آنها قرار گرفته است. اما با آگاهی از کووید، سالن هنوز با ۷۵ درصد ظرفیت کار می کند. با بازسازی ۱۰۰ درصدی، شاید دوباره شاهد فضای ساده و تک صحنه ای باشیم که بسیاری از طراحان با وجود کم عمقی و عرض استثنایی آن ، به طرز هوشمندانه ای به یک فضای اجرایی عالی تبدیلش کرده اند.
در همین حال، این دومین اپرای کارمن از پنج اپرای امسال است و آهنگ خوبی دارد، با حداقل دیالوگ، و مانند همیشه، اپرا هالند پارک صداهایی را نمایندگی می کند که در آینده نیز باید به آن ها گوش داد.
