فیلم «فصل مرده» به کارگردانی دوعوش الگون و نویسندگی سلن ارجان و دوعوش الگون، یک اثر دراماتیک و عمیق است که به بررسی روابط خانوادگی و چالش‌های اجتماعی می‌پردازد.
این فیلم با محوریت دو خواهر به نام‌های نیمت و اوزنور، داستانی انسانی و در عین حال تلخ از زندگی در جامعه‌ای محافظه‌کار را روایت می‌کند. فیلم به تازگی در جشنواره‌های مختلفی مانند آدانا به نمایش درآمده و موفق به کسب چندین جایزه شده است. در این نقد و بررسی، به تحلیل دقیق داستان، شخصیت‌ها، عناصر فنی و کارگردانی این اثر خواهیم پرداخت.
داستان فیلم «فصل مرده» حول محور نیمت، زنی در میانسالی می‌چرخد که پس از از دست دادن فرزندش، در یکی از محله‌های محافظه‌کار استانبول گرفتار می‌شود. در این میان، خواهر کوچکترش، اوزنور، نیز بار سنگینی را در خانواده به دوش می‌کشد و سعی در مقابله با مشکلات خود دارد. در این فضای سرد و بی‌روح، تنش‌های خانوادگی و اجتماعی به اوج خود می‌رسد. نیمت با همسر بی‌احساسش، خلیل، و مشکلاتی که با برادرش فاروق دارد، دست و پنجه نرم می‌کند. این داستان غم‌انگیز و تلخ، به تصویر کشنده زندگی روزمره‌ای است که به «فصل مرده» یا همان «روزگار بی‌ثمر» تشبیه شده است.
شخصیت‌ها در این فیلم به خوبی طراحی شده‌اند و هر یک نمایانگر جنبه‌ای از زندگی در جامعه‌ای هستند که بر اساس سنت‌ها و تابوها شکل گرفته است. نیمت، با بازی فوندا اریعیت، به عنوان یک زن آسیب‌دیده و تحت فشار، نماد بسیاری از زنانی است که در شرایط مشابه قرار دارند. او با نگاه‌های سرد و سکوت‌های معنادار، احساسات عمیقی را منتقل می‌کند. اوزنور، با بازی اجه یاشار، نیز نمایانگر جوانی است که در تلاش برای فرار از سایه‌های خانواده و مشکلات آن است. تنش‌های بین این دو خواهر، نشان‌دهنده پیچیدگی روابط خانوادگی و بار روانی ناشی از آن است.
در کنار شخصیت‌های اصلی، سایر شخصیت‌ها همچون خلیل و فاروق نیز به خوبی توسعه یافته‌اند. خلیل، با بازی اردم شنجواک، نماد مردی است که به خاطر مشکلات زندگی‌اش، در برابر خانواده‌اش بی‌توجهی می‌کند. این بی‌توجهی به تدریج به تنش‌ها و بحران‌های عاطفی در خانواده دامن می‌زند. فاروق نیز به عنوان برادر، به نوعی نمایانگر چالش‌های مردانه در جامعه است که در واقع به سرکوب احساسات و ارتباطات عاطفی منجر می‌شود.
«فصل مرده» به عنوان یک درام اجتماعی، به خوبی توانسته جنبه‌های مختلف زندگی روزمره را به تصویر بکشد. روایت فیلم به صورت غیرخطی و با کمی پیچیدگی پیش می‌رود که می‌تواند برای برخی تماشاگران گیج‌کننده باشد. اما این پیچیدگی‌ها به خوبی با پایان‌بندی قوی و منطقی جبران می‌شود. روایت از دید دو خواهر، عمق بیشتری به داستان می‌بخشد و به تماشاگر این امکان را می‌دهد که به درک بهتری از دنیای داخلی شخصیت‌ها برسد.
از نظر فنی، «فصل مرده» در سطح بالایی قرار دارد. تصویربرداری توسط اجه لطیف‌اوعلو، با استفاده از نورپردازی مناسب و قاب‌بندی‌های دقیق، حس سردی و غم را به خوبی منتقل می‌کند. استفاده از رنگ‌های ملایم و نورهای سرد در صحنه‌ها، به ایجاد فضایی متناسب با داستان کمک می‌کند. همچنین، عدم استفاده از موسیقی در فیلم، باعث می‌شود که صداها و دیالوگ‌ها بیشتر در ذهن تماشاگر باقی بمانند و بار عاطفی بیشتری را منتقل کنند.
کارگردانی دوعوش آلگون در این فیلم قابل تحسین است. او توانسته با استفاده از تکنیک‌های بصری و داستان‌سرایی، حسی از نزدیکی و همدلی را در تماشاگر ایجاد کند. بازیگران نیز در نقش‌های خود بسیار موفق عمل کرده‌اند. فوندا اریعیت به عنوان نیمت، با بازی فوق‌العاده‌اش، احساسات عمیقی را به تماشاگر منتقل می‌کند. اجه یاشار نیز با بازی خود، تناقضات درونی اوزنور را به خوبی نمایش می‌دهد. سرکان ارجان و اردم شنوجاک نیز به عنوان شخصیت‌های فرعی، نقش‌های خود را با حرفه‌ای‌گری ایفا می‌کنند و به داستان عمق بیشتری می‌بخشند.
پیام‌های فیلم «فصل مرده» به وضوح به مشکلات اجتماعی و خانوادگی اشاره دارد. این فیلم به ما یادآوری می‌کند که چگونه فشارهای اجتماعی و سنتی می‌تواند بر روی روابط خانوادگی تأثیر بگذارد و زندگی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین، این اثر به بررسی موضوعاتی چون فقدان، تنهایی و جستجوی هویت می‌پردازد و به تماشاگران این امکان را می‌دهد که به تعمق در زندگی خود بپردازند.
در نهایت، «فصل مرده» یک اثر دراماتیک و تأثیرگذار است که با داستانی عمیق و شخصیت‌های قابل لمس، به بررسی چالش‌های زندگی در جامعه‌ای محافظه‌کار می‌پردازد. کارگردانی، بازیگری و عناصر فنی این فیلم به خوبی با یکدیگر هماهنگ شده‌اند و تجربه‌ای غنی برای تماشاگران به ارمغان می‌آورند. این فیلم نه تنها به بررسی مشکلات فردی و خانوادگی می‌پردازد، بلکه به ما یادآوری می‌کند که چگونه می‌توانیم با چالش‌های زندگی روبرو شویم.
