نقد و بررسی فیلم «یک درد واقعی» (A Real Pain) اثری آمریکایی به نویسندگی و کارگردانی جسی آیزنبرگ …
با پایان بندی نهایی و مطلق وودی آلن، کم تر کارگردانی پیدا می شود که جای او را به عنوان هنرمندی ادیب و فرهیخته که آثارش ترکیبی از نمایشنامه های تند، لطیفه های اروتیک ساده و تمایل فلسفی برای خیره شدن به پرتگاه باشد، بگیرد.
جسی آیزنبرگ با اولین فیلمش «وقتی دنیا را نجات می دهی»، یک طنز سیاسی دوست داشتنی اما پر سر و صدا درباره یک مادر و پسر مطرح کرد. کلید موفقیت این فیلم بازی حرفه ای ستاره فیلم، کِیران کالکین است که حضور معمایی او فیلم را به اوج می رساند. او بی حرکت در فرودگاه جان اف کندی نشسته و دنیا را تماشا می کند. او نقش بانجی را بازی می کند و منتظر پسرعمویش دیوید (آیزنبرگ) است تا در یک سفر توریستی در لهستان به او بپیوندد. مادر بزرگ محبوب این دو به تازگی درگذشته و به همین دلیل برای ادای احترام به این بانوی پیر به دیدار سرزمین مادری شان می روند و قصد دارند از خانه ای که پس از حمله نازی ها در سال ۱۹۳۹ مجبور به ترک آن شده بود، بازدید کنند.
این دو پسرعمو تفاوت چندانی با هم ندارند؛ دیوید زیرک و اهل عمل است اما در درونش احساس ناراحتی می کند (به قول بانجی: «یک آدم فوق العاده که در کالبد کسی گیر افتاده که همیشه دیر می کند»). از سوی دیگر، بانجی به شدت دلربا و بی پروا است و یک بسته مواد مخدر را به هتل خود در ورشو ارسال می کند با این باور که «آن ها قصد ندارند دو یهودی را در لهستان به خاطر کمی ماری جوانا دستگیر کنند».
روز بعد آن ها به یک گروه گردشگری به رهبری جیمز (ویل شارپ)، فارغ التحصیل تاریخ بریتانیا، و متشکل از سه آمریکایی (یک زوج و یک طلاق گرفته)به علاوه یک پناهنده از رواندا می پیوندند که پس از یافتن پناه گاه امن در آمریکا یهودی شدند. همه به دنبال نوعی احساس همدردی یا حداقل راهی برای پر کردن برخی از خلاهای وجودی خود هستند. بانجی بلافاصله حال و هوای رقت انگیز خود را از کنار می گذارد و در یک مراسم یادبود جنگی که او آن را به تابلوی زنده مقاومت تبدیل می کند، بسیار خوش می گذراند. با این حال، سفر بعدی به لوبلین و دروازه تاریخی گرودزکا، جنبه ای متفاوت و بسیار تاریک تر از بانجی را نشان می دهد. او از اینکه می بیند آن ها میخواهد یک سفر درجه یک داشته باشند، وحشت زده است، و اصرار دارد که پشت قطار بنشیند، همان طور که اجدادش در زمان رژیم نازی مجبور بودند.
کم کم این به یک تور موروثی تبدیل می شود، جیمز بلافاصله یک بازدید ناراحت کننده از یک اردوگاه کار اجباری را تجربه می کند، و شبح هولوکاست تا رسیدن به آنجا بزرگ و بزرگ‌تر می شود. دیوید که تا به حال روشنفکر بوده، یک واقعیت موازی را فرض می کند که در آن تمام این جریانات اتفاق نیفتاده است. در این میان، بانجی رویکردی احساسی تر در پیش می گیرد و از گروه گردشگری می خواهد که تاریخ را در مکان هایی که بازدید می کنند حس کنند، نه اینکه همه چیز را به فهرستی از تاریخ و آمار تبدیل کنند.
البته بازدید از کمپ محور اصلی فیلم است و احساسات آشفته ای را که فیلم پس از اینکه دیوید حقیقت پشت رفتار بانجی را در این سفر توضیح می دهد، به تصویر می کشد. (آیزنبرگ) در اینجا جانب احتیاط را می گیرد و به افرادی مانند «جاناتان گلازر» و «سرگئی لوزنیتسا» می پیوندد تا اجازه دهد ساختار حرف بزند، در حالی که بازیگران نیز تغییر ناگهانی لحن را با احترام و حساسیت کنترل می کنند.
جالب اینجاست که باتوجه به موضوع، «یک درد واقعی» اولین عنوانی بود که در جشنواره فیلم سان‌دنس ۲۰۲۴ فروش بالایی را تجربه کرد و با قراردادی هشت رقمی به «سرچلایت» فروخته شد.
از نظر مخاطبان احتمالا کالکین خوش شانس بوده که پس از پنج سال حضور در نقش رومن روی، به وضوح برای چالش های جدید آماده شده است. با این حال، این فیلم دلیلی‌ست بر این که آیزنبرگ آماده فراتر رفتن از برچسب بازیگر – کارگردان است. بانجی هدیه ای از نوع یک نقش است، نقشی که ستاره های سینما را می سازد، و آیزنبرگ سخاوتمندانه آن را دو دستی به کالکین هدیه می‌کند.
عنوان: یک درد واقعی
جشنواره : سان‌دنس (ایالات متحده)
توزیع کننده: Searchlight
کارگردان و فیلمنامه نویس: جسی آیزنبرگ
بازیگران: جسی آیزنبرگ، کیران کالکین، ویل شارپ، جنیفر گری، کرت گییاوان
مدت زمان: ۱ ساعت و ۲۹ دقیقه
