نقد و بررسی فصل چهارم سریال ۱۳Reasons Why: پایانی اضافی با داستانی راکد

[ad_1]

سریال ۱۳Reasons Why «سیزده دلیل برای اینکه» دوران پرماجرایی را پشت سر گذاشت. چیزی که به عنوان یک داستان تینیجری در رابطه با زورگویی، فرهنگ تجاوز و خودکشی شروع شد در فصل دوم به یک درام حقوقی، در فصل سوم به یک معمای قتل و بالاخره در فصل پایانی به یک داستان مهیج روانشناختی تبدیل شد که در حال پخش از نتفلیکس است. در نقد و بررسی فصل چهارم سریال ۱۳Reasons Why با آریامووی همراه باشید …

در فصل چهارم، داستان از جایی شروع می‌شود که فصل سوم به پایان رسیده بود. دانش‌آموزان دبیرستان لیبرتی با مرگ مونتی ددا کروز و اینکه چطور روی قتل برایس واکر سرپوش گذاشتند دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آن‌ها در سال فارغ‌التحصیلی خود هستند، در حالی که زمان کمی باقی مانده و آن‌ها باید دروغ‌های بیشتری را مخفی نگه دارند. آن‌ها در حالی که برای رفتن به دانشگاه آماده می‌شوند، تلاش می‌کنند یک دردسر جدید برای خودشان درست نکنند. اما مشکل اینجاست که هنوز مشکلات زیادی از دو سال گذشته باقی مانده که باید آن‌ها را حل و فصل کنند.

تمرکز داستانی به طور کامل روی بازیگران اصلی است و سریال قصد دارد خط داستانی همه آن‌ها را به شکلی مناسب به پایان برساند. چندین شخصیت جدید هم در این فصل حضور دارند که به نظر می‌رسد قرار است چیزی به داستان اضافه کنند، اما بدون اینکه کار خاصی انجام بدهند محو می‌شوند.

این فصل بعد از هانا بیکر (با بازی کاترین لنگفورد (Katherine Langford)) و آنی آچولا (با بازی گریس سیف (Grace Saif)) بالاخره کلی جنسن (با بازی دیلن مینت (Dylan Minnette)) راوی داستان شده و این فصل از دیدگاه او روایت می‌شود.

قطعا شنیدن داستان از زبان او بهتر از آنی است، اما داستان گاهی گیج‌کننده می‌شود. نمی‌توان تصمیم گرفت که چه چیزی واقعی و چه چیزی غیرواقعی است چون شخصیت اصلی داستان که هسته اصلی سریال است، اختلال اضطرابی دارد و گاهی اوقات خودش هم نمی‌تواند واقعیت را از توهم تشخیص دهد. با این حال، شکی نیست که مینت موهبت بزرگی برای این سریال است. او شما را مجبور می‌کند تا با شخصیتش همذات‌پنداری کنید. نقش‌آفرینی عالی اوست که شما را مجبور می‌کند این فصل پایانی اجباری را تحمل کنید.

برایان یورکی سازنده این سریال، فصل چهارم را ۳ قسمت کم کرده و به بینندگان ۹ اپیزود خسته‌کننده و یک اپیزود پایانی خیلی طولانی داده که مدت زمانش یک ساعت و ۳۸ دقیقه است. این سریال باید به طور ایده‌آل سریع و ناراحت‌کننده می‌بود، اما به دلایلی نامشخص خیلی بیش از حد طولانی به نظر می‌رسد.

تنها کار خوبی که این فصل می‌کند این است که از شما می‌خواهد درباره نوجوانان، سلامت روانی رو به زوال آن‌ها و اهمیت توجه به آن در همان مراحل اولیه صحبت کنید. این فصل همچنین تلاش می‌کند صحبت در مورد تمایلات جنسی را تا حد ممکن عادی کند.

۱۳Reasons Why از نظر نمایشی همیشه فرم خاصی داشته و در این فصل هم این کار را به خوبی انجام می‌دهد. این سریال هرگز نمی‌خواهد برتری سفیدپوستان را جذاب و قابل قبول نشان دهد. مانند فصل گذشته، جسیکا دیویس (با بازی آلیشا بو (Alisha Boe)) و تونی پادیلا (با بازی کریستین ناوارو (Christian Navarro)) آشکارا مقامات و تبعیض مردم رنگین‌پوست را زیرسوال می‌برند. در اپیزود هشتم، وقتی جسیکا بقیه را برای ایستادگی در برابر سوء استفاده از قدرت رهبری می‌کند، آشوب بین دانش‌آموزان و پلیس‌های خشمگین شما را یاد اعتراضات کنونی در آمریکا می‌اندازد.

علاوه بر این موارد، موسیقی متن سریال واقعا عالی است. از التون جان تا بیچ هاوس تا ومپایر ویکند تا سنت وینسنت، فصل پایانی دارای ترکیب خوبی از نظر موسیقیایی است.

بهترین کاری که ۱۳Reasons Why تاکنون انجام داده این است که موضوعات ناراحت‌کننده را وارد مکالمات روزمره کرده است. می‌توان از این دیدگاه فصل چهارم را تحسین کرد، اما این فصل از نظر داستانی کاملا راکد و ایستاست. فصل پایانی واقعا چیز جدیدی به داستان اضافه نمی‌کند و تقریبا در این فصل شاهد چیزی نیستیم که در سه فصل گذشته ندیده باشیم. شاید نتوان این فصل را یک فصل پایانی خوب و مطلوب در نظر گرفت، اما با تماشای آن به واقعیت اختلال استرسی که مشکل مهمی در میان نوجوانان است پی خواهید برد.

ترجمه از سایت news18 نوشته Vaishali Jain

برگرفته از آریامووی

[ad_2]
قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دسته‌ها