ژان لوک گدار کارگردان، فیلمنامه‌نویس و منتقد و نظریه‌پرداز سینماییِ فرانسوی-سوئیسی در ۹۱ سالگی از دنیا رفت.
گدار از پیشگامان موج نوی فرانسه در دهه ۶۰ میلادی و یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین فیلمسازان پس از جنگ جهانی دوم تاریخ سینما بود. او با شیوه خود در روایت، تدوین، صداگذاری و فیلم‌برداری، فرم فیلم متحرک را متحول‌کرد.
گدار در اوایل کار به عنوان منتقد فیلم در نشریه کایه دو سینما می‌نوشت. گدار یکی از منتقدین سینمای جریان اصلی فرانسه بود که پایبندی به سنت را به نوآوری و تجربه‌گرایی ترجیح می‌داد. او به همراه دیگر منتقدین مجله کایه دو سینما به فیلمسازی گرایش پیدا کردند تا سنت‌های هالیوود و فرانسه را به چالش بکشند.
کارهای گدار مکرراً به تاریخ سینما ارجاع و به فیلم‌های پیشتر از خود ادای احترام می‌کنند. این فیلم‌ها اغلب نظرات سیاسی او را بیان می‌کند؛ نظریاتی که الهام گرفته از اگزیستانسیالیسم و فلسفه مارکس است که او به آنها علاقه داشت. هرچند از زمان سینمای موج نو، به بعد عقاید سیاسی او چندان افراطی نبود، و فیلم‌های اخیرش در مورد بازنمایی و تعارض انسانی از دیدگاه یک اومانیست و مارکسیست است.
مجله سایت اند سوند در سال ۲۰۰۲ گدار را یکی از ده کارگردان برتر تاریخ نامید و در سال ۲۰۱۰ در آکادمی در مراسمی بدون حضور او یک جایزه افتخاری به فیلمساز اهدا کرد.
سرباز کوچک (Le Petit Soldat)، زن زن است (Une Femme est une femme)، گذران زندگی (Vivre sa vie)، تحقیر (Contempt) برخی از آثار ماندگار وی می باشند.
ژان-لوک گدار در سوم دسامبر سال ۱۹۳۰ در خانواده سوئیسی ثروتمند و فرهیخته‌ای در پاریس زاده شد. در کودکی به تنها بودن علاقه داشت. پدرش ژان-لوک گدار پزشک فرانسوی بود که شهروندی سوئیس را پذیرفته بود و مادرش ادیل مونود (Odile Monod) دختر یک بانکدار فرانسوی بسیار ثروتمند بود. هنگام آغاز جنگ دوم جهانی پدر و مادرش او را به سوئیس فرستادند.
