معرفی ۱۵ فیلم برتر جشنواره فیلم سان‌دنس (Sundance) به انتخاب منتقدان در سال ۲۰۲۴ میلادی پیش از اعلام لیست سال جدید …
یک مرد متفاوت (A Different Man)
آرون شیمبرگ، نویسنده و کارگردان، برداشتی دوست داشتنی از بازیگران، نمایشنامه نویسان، خودخواهان و وضعیت اسفبار افراد از هم پاشیده ارائه می دهد. کمدی تحریک کننده و تاریک کمپانی ۲۴A بر روی یک بیمار مبتلا به نوروفیبروماتوز (با بازی سباستین استن) که درمانی را برای این بیماری پیدا می کند، متمرکز است. رنات رینسو و آدام پیرسون (که خود نوروفیبروماتوز دارد) در نقش های کلیدی می درخشند.
نمایش بخشش (Exhibiting Forgiveness)
اولین کارگردانی تایتوس کافار توسط یک هنرمند برجسته به نام آندره هولاند شکل می گیرد که تلاش می کند با پدرش (جان ارل جکس) به اصرار مادرش (اونجانو الیس – تیلور) آشتی کند. کافار که درگیر مسائل عشقی و دلبستگی‌ست ثابت می کند که یک تصویرپرداز تیزبین و روشنگر از زندگی است.
داستان های عجیب و غریب (Freaky Tales)
ساخت یک فیلم از دنیای مارول برای این دو فیلمساز “آنا بودِن” و “رایان فِلِک” (کاپیتان مارول) کافی است تا در فیلم خلاقانه و نشاط بخش “داستان های عجیب و غریب” غوطه ور شوید و از دیدن ابرقهرمانان لذت ببرید. حتی انیمه های متمایز آن ها مانند “نیمه ی نلسون” و “می سی سی پی گریند” هم نمی توانند شما را برای انرژی موجود، تخیل و مبارزات خوب این فیلم در منطقه خلیج با چهار داستان فرعی به هم پیوسته که پدرو پاسکال، جی الیس و بن مندلسون را گردهم می‌آورد، آماده کنند.
فریدا (Frida)
تدوینگر فیلم های مستند “کارلا گوتیرز” که برای اولین بار سکان هدایت را در دست می گیرد، با استفاده از دفتر خاطرات و نامه های مصور هنرمند مکزیکی “فریدا کالو” به این شخصیت هنری می پردازد. گنجینه آرشیوی این مستند نیز شامل مجموعه ای فوق العاده از عکس ها و فیلم های مختلف است. این فیلم با تجلیل از کالو بدون توسل به احساسات، اما روایتگرانه، جادوی همراهی با یک فرد قابل توجه را به تصویر می کشد.
گوچو گائوچو (Gaucho Gaucho)
فیلم مایکل دوک و گرگوری کرشاو، مستند سازان فیلم شکارچیان ترافل، این بار آن ها را به منطقه کوهستانی سالتا در شمال غرب آرژانتین می برد تا شور زندگی، معنویت و هم زیستی عمیق با طبیعت جامعه گاوچران ها را به تصویر بکشند. فیلم به شخصیت های جذابی دسترسی دارد که به وضوح از آزادی خود از جامعه معاصر لذت می برند. اما ستاره های واقعی تصاویر سیاه و سفید باشکوه هستند.
معرکه (Good One)
فروتنی اولین ویژگی ایندیا دونالدسون است که باعث می شود عمق عاطفی قهرمان داستان به تدریج آشکارتر شود. این نمایشنامه که صمیمیت نگاه خود را با زیبایی گسترده محیط جنگلی آن مقایسه می کند، یک سفر کمپینگ را روایت می کند که توسط یک نوجوان ۱۷ ساله دانشگاهی (لی لی کولیاس)، با پدرش (جیمز لو گروس) و بهترین رفیقش (دنی مک کارتی) انجام می شود. این یک کارت دعوت فوق العاده قوی هم برای نویسنده – کارگردان و هم برای نقش اصلی جوان فیلم است.
در تابستان ها (In the Summers)
اولین فیلم الساندرا لاکروزا نوعی شعر بصری است، قصیده ای فریبنده از تجربیات مشترک یک پدر و دخترانش. این درام که رابطه پیچیده بین یک مرد اهل نیومکزیکو و دو فرزندش را در طول چهار تعطیلات تابستانی به تصویر می کشد، مانند فیلم خیره کننده سال گذشته جشنواره سان‌دنس، «All Dirt Roads Taste of Salt» این فیلم نیز ریتم خاص خودش را دارد. این یک اکتشاف ظریف و حساس از بخشش و التیام است.
من درخشش تلویزیون را دیدم (I Saw the TV Glow)
بازیگر خارق‌العاده جاستیس اسمیت نقش یک نوجوان غریبه را بازی می‌کند که در دوستی خود با یک دختر بزرگتر باحال (بریجت لوندی پین) و نمایش تلویزیونی علمی تخیلی که هر دو عاشق آن هستند، در کنار هم آرامش پیدا می‌کنند.
لوتر: هرگز زیاده روی نکنید (Luther: Never Too Much)
این که لوتر وندروس تا به حال با توجه بخش مستندسازی مواجه نشده، با توجه به تأثیر او در صنعت موسیقی، تعجب آور است. داون پورتر با فیلمی درخشان، با استفاده چشمگیر از فیلم‌های تمرین، ویدیوهای کنسرت، مصاحبه‌های قدیمی با وندروس و مصاحبه‌های جدیدتر با دوستان و خانواده‌اش، این مسئله را اصلاح می‌کند. پورتر توجه رسانه ها را به بدن این نوازنده (که مدت ها با وزنش دست و پنجه نرم می کرد) به عنوان نقطه ورودی برای بررسی تمایل واندروس به دوست داشته شدن جلب می کند.
منِ احمق قدیم (My Old Ass)
همیشه مواجه شدن با چهره ای تازه که در عین حال حضور طبیعی ای در صفحه نمایش هم دارد، شگفت انگیز است. این موضوع در مورد مایسی استلا ایفاگر نقش الیوت، نوجوانی که می خواهد به کالج برود، در ترکیب گرم کمدی، عاشقانه و فانتزی عجیب مگان پارک بسیار صدق می کند. از زمان داستان اسباب بازی ۳ تا به حال فیلمی با احساسات لطیف مربوط به ترک خانه و خداحافظی با کودکی ساخته نشده است.
حضور (Presence)
اینکه در ابتدای فیلم بدانید در دستانی مطمئن هستید، حسی نیرو بخش است و استیون سودربرگ این اطمینان را به صورت آنی در داستان میخ‌کوب کننده و تک بعدی خود منتقل می کند. لوسی لیو، کریس سالیوان، ادی مادی و کالینا لیانگ تازه وارد به عنوان یک خانواده در آستانه از هم پاشیدن هستند که به خانه جدیدی نقل مکان می کنند. از همان ابتدا مشخص است که خانه، شخصیت اصلی خواهد بود. اما نکته مهم تر – و سردتر – نقطه نظر پشت دوربین، ذهنی‌ست که به این فیلم ترسناک استادانه، عنوانش را می دهد.
یک درد واقعی (A Real Pain)
فیلم عجیب و غریب «جسی آیزنبرگ» (با بازی آیزنبرگ و کیران کالکین) که برای احترام به مادربزرگشان به خانه اجدادی شان در لهستان سفر می کنند. بررسی کشمکش‌های درونی آمریکایی‌هایی که با مشکلات خودشان دست و پنجه نرم می کنند، هر چند جزئی، در حالی که در تلاشند به تجربه‌ی رنج‌های متحمل شده بزرگترهایشان توجه کنند… این یک فیلم با موضوع هولوکاست و دیدگاهی تازه است.
نیشکر (Sugarcane)
جولیان بریو نویزکت و امیلی کاسی به بررسی میراث سو استفاده گری و تاثیر مخرب مدارس بومیان آمریکا در کانادا می پردازند. حساسیت فیلم به دردهای مداوم سوژه هایش یکی از دستاوردهای اصلی آن است. با این حال، کارگردانان بدون ناامیدی به بحثِ سنگین خود رسیدگی می کنند، در لحظات شگفت انگیز غرق می‌شوند، به مصاحبه شوندگان خود روحیه می بخشند و از فراز و فرودهای عاطفی در تحقیقات استقبال می کنند.
سوپر/من: داستان کریستوفر ریو (Super/Man: The Christopher Reeve Story)
“یان بونهوت” و “پیتر اوتگی” در مستندی که به شدت تکان دهنده و ماهرانه تنظیم شده، تاریخ هالیوودی و شخصیِ سوژه اصلی را در کنار فعالیت خستگی ناپذیر برای آگاهی از فلج شدن پس از یک حادثه سوارکاری در سال ۱۹۹۵، دنبال می کنند. یکی از چیزهایی که سوپر/من را تا این حد راضی کننده می کند، آن‌هم برای فیلمی که در آن تراژدی و فقدان، نقش اصلی را برعهده دارد، سرشار از امید، مهربانی، حق شناسی و تاب آوری روح انسان است.
اتحادیه (Union)
استفن ماینگ و برت استوری در مستند هوشمندانه، متفاوت و جذاب خود، اتحادیه کارگری نوپای آمازون در سال ۲۰۲۱ برای سازماندهی کارگران در انبارهای آمازون در استاتن آیلند را به تصویر می‌کشند. این فیلم با استفاده از تکنیک های غیر معمول سینمای بدون واسطه (فیلمی با حداقل دستکاری، یعنی بدون بازسازی و نورپردازی و تمرین و حذف در مرحلۀ تدوین، ضبط می شود)، کاری جالب تر از بیان یک داستان ساده انجام می دهد؛ این کار ناامیدی و اشتیاق تلاش برای انجام کار درست در یک لحظه تاریخی غیرممکن را به تصویر می کشد.
