نقد و بررسی دختران دختر خواهند بود (Girls Will Be Girls): درامی متمایز درباره روابط پرخاشگرانه مادر و دختر

قبل از اینکه «میرا» (پریتی پانیگراهی)، یک نوجوان ۱۶ ساله با استعداد دانشگاهی، «سری» (کساو بینوی کیرون) را ملاقات کند، او به عشق فکر نمی کرد.

او روی کارهای کلاسی خود تمرکز می کرد و رویای نمرات عالی را در سر می پروراند. نامزدی آن ها، مجموعه ای از برخوردهای دوست داشتنی که با شب پرستاره آغاز می شود، اولویت های او را تغییر می دهد. اکنون، میرا بدن سری را بررسی می کند، در مورد بوسه های‌شان خیال پردازی می کند و برای جلب توجه او رقابت می کند.

درام «دختران دختر خواهند بود» نخستین اثر «شوچی طلعتی» است. این یک روایت آهسته و سنجیده است، با سرعتی که جریان های احساسیِ زندگی میرا را منعکس می کند. رسیدن به ریتم طولانی و حساسیت به حرکت آن، زمان می برد. فیلم طلعتی که در بخش مسابقه سینمای جهان جشنواره سان‌دنس به نمایش در آمد، برداشتی حساس و متمایز از فضای پرهیاهو میان مادران و دختران ارائه می دهد.

فیلم با یک جشن آغاز می شود. میرا به عنوان رئیس ارشد اعلام می شود، نقشی که هرگز توسط دختری در مدرسه شبانه روزی مختلط محافظه کارانه اجتماعی او در هیمالیا انجام نشده است. این انتصاب نشانه پیشرفت است و دانشجوی جاه طلب آن را جدی می گیرد. هنگامی که میرا در این جایگاه قرار می گیرد و خود را برای هدایت قرائت تعهد موسسه آماده می کند، با غرور و اعتماد به نفسی جدی این کار را انجام می دهد. او جمعیت مقابل خود را اسکن می کند و چهره همکلاسی هایش از جمله سری، پسر جدیدی که از یک مدرسه بین المللی از هنگ کنگ منتقل شده را بررسی می کند.

طلعتی و فیلمبردار او «جی-ای پنگ» اغلب از نماهای زاویه پایینِ نوجوانی که محیط اطرافش را مشاهده می کند استفاده می کنند. پانیگراهی تازه کار با عملکردی که درباره لایه های اعتماد به نفس میرا کنجکاو است، به شکل گیری اعتماد به نفس این شخصیت کمک می کند. بیشتر اعتماد و اعتقاد او ناشی از دانش و رعایت قوانین است. وقتی زن جوان شیفته سری می شود، متوجه می شویم که بخشی از این خودخواهی از بین می رود.

طلعتی که فیلمنامه را نوشته، رابطه میرا و سری را به خوبی تنظیم کرده است. نوجوانان از طریق باشگاه نجوم با هم آشنا می شوند و به سرعت تمام وقت خود را با هم می گذرانند. هنگامی که مادر میرا، آنیلا (کانی کوسرتی)، به دختر خود مشکوک می شود، مداخله ای بی پرده انجام می دهد. آنیلا به میرا در مورد خطرات این حواس پرتی هشدار می دهد؛ اگر این نوجوان در امتحانات شکست بخورد، پدرش، میرا را مقصر نمی داند، بلکه مادرش را مقصر می داند. در اینجا و در جاهای دیگر، فیلمنامه طلعتی موفق می شود با یک جمله تلخ، یک عمر تاریخ را روایت کند. لحظه ای دیگر در فیلم وجود دارد که سری می پرسد آیا میرا هنوز از مادرش می ترسد یا خیر. میرا می گوید: «نه، من نمی توانم او را تحمل کنم.»

میرا با پیشرفت رابطه اش با سری، نسبت به مادرش خشمگین تر می شود. آنیلا برای اینکه مراقب باشد پیشنهاد می کند که این دو “دوست” (همان طور که میرا اصرار دارد) فقط می توانند در خانه میرا بمانند. این موضوع ستون فیلم را به حرکت وا می‌دارد: یک مثلث عشقی عاطفی بین میرا، سری و آنیلا.

وقتی طلعتی بر رابطه بین این سه تمرکز می کند، واضح است که این علاقه واقعی فیلم است. فراتر از یک رابطه عاشقانه خیالی بین دو عاشق نوجوان، “دختران دختر خواهند بود” درباره قدرت جنسیتی است. در حالی که سری زمان بیشتری را در خانه میرا سپری می کند، توجه او از دوست دخترش به مادر میرا جلب می شود. هیچ اتفاق ناخوشایندی نمی افتد، اما انرژی این برخوردها، زیاد است.

زنان در حال رقابت هستند. چرا و به چه دلیل؟ در روایات مربوط به مادران و دخترانشان، حسادت اغلب رشته ای خاموش است که در مبادلات بی رحمانه جریان دارد. این فیلم نه تنها بخش آرام را با صدای بلند بیان می کند، بلکه این مفهوم را نیز زیر سوال می برد و به یک درام بی روح و شخصیت محور تبدیل می شود. جذابیت سری به زیر و بم های حساب شده ای می رسد، اعتماد به نفس میرا در مواجهه با احساسات غیر منتظره متزلزل می شود و انگیزه های آنیلا برای نگاه جنگ طلبانه به دخترش پیچیده تر به نظر می رسد. اجرای نیروبخش پانیگراهی و کوسروتی در این بخش، درک ما از رابطه میرا و آنیلا را عمیق تر می کند.

“دختران دختر خواهند بود” در پرده سوم، جایی که طلعتی نتایجی را مد نطر دارد که برای روایت هوشمندانه اش، بیش از حد جذاب و قابل پیش بینی به نظر می رسد. این فیلم اثری را که طلعتی برای رسیدن به این نقطه طی کرده، به تصویر نمی کشد، اما باعث می شود آرزو کنید که ای کاش کارگردان کمی بیشتر با داستانش همراه می‌شد.

عوامل فیلم :
محل برگزاری: جشنواره فیلم سان‌دنس (مسابقه دراماتیک سینمای جهان)
شرکت های سازنده: Blink Digital، Cinema Inutile، Crawling Angel Films، Dolce Vita Films، Pushing Buttons Studios
بازیگران: پریتی پانیگراهی، کانی کوسروتی، کساو بینوی کیرون
کارگردان و فیلمنامه نویس: شوچی طلعتی
تهیه کنندگان: ریچا چادا، کلر شاسانی، شوچی طلعتی
تهیه کنندگان اجرایی: الکس سی لو، علی فضل، دوج رامچندانی، ریکی آگاروال
فیلمبردار: جی- ای پنگ
طراح تولید: آویاکتا کائور
تدوین: آمریتا دیوید
آهنگساز: پیر اوبرکمپف، سنها خانوالکار
انتخاب بازیگران: دیلیپ شانکار
فروش: لوکس باکس
به زبان انگلیسی، هندی
زمان: ۱ ساعت ۵۸ دقیقه

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دسته‌ها