هیچ دو کلمه ای مانند «فیلم کووید -۱۹» نمی تواند ترس را در دل یک منتقد ایجاد کند، با این حال با کارگردانی مثل اولیویر آسایاس، منطقی به نظر می رسد که به چیزی بیش از طنز کم رنگ یک فرد میکروب هراس روان پریش که در مورد ماسک و فاصله گذاری اجتماعی و آلودگی احتمالی مواد غذایی وسواس دارد، امید داشته باشیم.
متاسفانه، این بخش بزرگی از چیزی است که شما در «زمان بلاتکلیفی» (Suspended Time) به دست می آورید. بسیاری از ما هرگز فکر نمیکردیم که تجربه ما در روزهای ابتدایی و پراضطراب پاندمی برای هر کسی خارج از حوزه اجتماعی ما جالب توجه باشد، اما فیلمسازان به این اشتباه ادامه می دهند. آن ها باید متوقف شوند.
شاید آسایاس به قدری در طنزهای صنعت متا سینما (شیوه ای از فیلمسازی است که در آن فیلم به مخاطب اطلاع می دهد که در حال تماشای یک اثر داستانی است) گرفتار شده بود که تصور دوباره ای از سریال «Irma Vep» شبکه HBO (اچبیاو) داشت و نمی توانست در برابر انتخاب نجدد بازیگر سینما، وینسنت ماکینی به عنوان نسخه دیگری از خودش مقاومت کند.
ماکینی که نقش پل را در فیلم بازی می کند سرشار از واکنش های عصبی و نگرانی های شدید از بیماری تا بلاتکلیفی شغلی، و در حال تلاش برای یافتن جواب سوالات فلسفی وجودی بیشتر است. او با برادرش اِتین (میچا لسکوت)، در خانه دوران کودکی شان که در حومه شهر پاریس در دره شوروز قرار دارد، قرنطینه شده است. اتین، جنبه نرم خود را دارد اما به طور کلی نرم تر از «پل» است.
همچنین کاراکترهای معشوقینِ برادران، به اندازه کافی به زندگی این دو مرد تحمیل شده، زیرا عملا هر دو زوج زیر یک سقف زندگی میکنند. حضور پررنگ زنان به عنوان یک عنصر آرام بخش در کل فیلم عمل می کند. تنها در اواخر فیلم، زمانی که شریک زندگی اتین، کارول (نورا حمزاوی) مجبور می شود به شهر بازگردد و او را برای اولین بار با پل و مورگان (نین اورسو) تنها بگذارد، در سکانسی بین مشاجره های بی پایان اتین خشم شدیدی نسبت به برادر تک بُعدی-نگرش پیدا می کند، امری که نمایانگر کشمکش های بین این دو می شود.
حتی با استانداردهای فرانسوی، این فیلمی فوق العاده حراف است. صحبت های طولانی پل، درباره شهر و منطقه؛ خانه همسایه ها و صاحبان آن ها؛ درختان و باغ ها؛ مبلمان، هنر و کتاب های خانهشان که پر از خاطرات پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگشان است، اغلب زیبایی و سبکی دلنشینی دارند. این جنبه از نظر فیزیکی با استفاده از خانه واقعی خانواده آسایاس تقویت می شود.
«زمان بلاتکلیفی» برخی از لذت هایی را که اغلب با کار آسایاس همراه است، فراهم می کند. با این حال، این پروژه بیشتر شبیه وقت کشی یک نویسنده/ کارگردان است، ترسیم برداشت هایی از یک زندگی که تحت تاثیر شرایط بیرونی قرار گرفته است، بدون اینکه بداند می خواهد با همه این اِلمان ها چه مفهومی را برساند. برای نویسنده ای که نزدیک به ۷۰ سال سن دارد، با تقریباً چهار دهه تجربه کاری، کمبود ناامیدکننده ای از نگرش ها و دیدگاه های موجود در این فیلم وجود دارد.
در این اثر، اتین کاملا با پل متفاوت است و قرنطینه را نقض آزادی خود توسط دولت و رسانه های افراطی می داند. حتی ترجیحِ پل برای خرید اینترنتی در آمازون به جای خرید حضوریِ پر خطر نیز او را آزار می دهد. در مقابل، پل قرنطینه را به طرز عجیبی اطمینان بخش می بیند و او را نگران از سرگیری زندگی عادی پس از پایان انزوای دنیا می کند.
این پتانسیل در افکار برادرها وجود دارد که هنگام بزرگ شدن همه چیز را در مورد یکدیگر می دانستند اما حالا در بزرگسالی اوضاع متفاوت است. آنها ناگهان خود را در حال هم زیستی میبینند و تکیه بر ارتباط گذشته یا مقابله با آن نمایان میشود. با این حال، آسیاس نمی تواند در این تقابل برادرانه جایگاهی برای خود دست و پا کند.
کاراکترهای زن در عین جذابیت، هیچ گاه ابعاد شخصیتی زیادی به خود نمی گیرند. صحنه ای از قدم زدن و صحبت کردن در میان مزارع پر از گل های وحشی رنگارنگ در انتهای فیلم که در آن پل و مورگان با توجه به اهمیت اساسی عشق زیر درختی نشسته اند، برای یک فیلم فرانسوی کاملا عادی به نظر می رسد.
این کارگردان به وضوح به تاثیرات زمان و تحمل در محیطی اشاره می کند که تاریخِ آن معنادار است اما با شرایط اجباری قرنطینه از واقعیت فاصله گرفته است. با این حال، انزوای فیلم، ناچیز و پوچ به نظر می رسد. طرفداران آسایاس که امیدوار بودند پس از فیلم ترسناک و پر سر و صدای جاسوسی سال ۲۰۱۹ تحت عنوان «Wasp Network» دوباره شاهد شاهکار دیگری باشند، فعلا باید منتظر بمانند.
عوامل فیلم :
محل برگزاری: جشنواره فیلم برلین (مسابقه)
شرکت های سازنده: Curiosa Films، Vortex Sutra
بازیگران: وینسنت مکاین، میکا لسکوت، ناین داورسو، نورا حمزاوی، مود وایلر، دومینیک ریموند، ماگدالنا لافونت
کارگردان و فیلمنامه نویس: اولیویه آسایاس
تهیه کنندگان: اولیویه دلبوسک، اولیویه آسایاس
تهیه کننده اجرایی: سیلوی بارت
مدیر فیلمبرداری: اریک گوتیه
طراح صحنه: فرانسوا رنو لابارته
طراح صحنه و لباس: یورگن دویرینگ
تدوینگر: ماریون مونیر
انتخاب بازیگران: آنتوانت بولات
مدت زمان : ۱ ساعت و ۴۵ دقیقه