نقد فیلم May December (می دسامبر): ناتالی پورتمن و جولین مور عالی بازی کردند، اما فیلم درام تاد هاینز از هم گسسته است

نقد فیلم May December (می دسامبر)

فیلم May December (می دسامبر)؛ یک فلسفه فیلم ترسناک پشت نگاه رمزآلود پنهان تاد هاینز در فیلم «می دسامبر» وجود دارد، درامی پیچیده که ذاتا خیلی خاکی اما با اینحال از هم گسسته است.

کارگردان دور محوطه ای از موضوعات مانور میدهد که برایش آشنا است – هویت و دوگانگی، اطلاع از سّرِ درون و نظرات مردم از خود، سنت های عمومی و تابوهای جنسی.

بازی ناتالی پورتمن و جولین مور بعنوان دو نقش با نظرات متضاد، یکی که دنبال برگشت به گذشته است و یکی دیگر که بدنبال فراموش کردن گذشته است، فوق العاده است. هر دو بازیگر بازی میخکوب کننده ای را برای شخصیت هایی که همواره درحال برون نمایی جنبه های مختلف خودشان هستند ارائه دادند.

داستان در اواخر دهه نود دنبال و حول محور «مری کی» میگذرد، زنی که متهم به ارتباط جنسی با یک دانش آموز پسر ۱۳ ساله و تیراندازی در مدرسه است، با موضوعاتی از قبیل تجاوز جنسی و داستان های عاشقانه.

پس از تجاوز مری کی به آن پسر، مری از او باردار شد و فرزندشان را در زندان به دنیا آورد و آنها بعدا با یکدیگر ازدواج کردند. پرونده آنها در سرتاسر کشور سر و صدا کرد و به آنها شهرتی داد که هنوز مردم آنها را با یکدیگر می‌شناسند. پس از دو دهه، هنوز برای آنها نامه های نفرت آمیز ارسال میگردد.

ناتالی پورتمن نقش الیزابت بری را بازی میکند، بازیگری که دارد آماده میشود نقش گِریسی را در یک فیلم بازی کند. او به ساوانا، جورجیا، محل زندگی آن دو، سفر میکند و زندگی آن دو را مطالعه میکند. بنظر میرسد نقش گِریسی کمک میکند تا برخی از نادرستی های این ماجرا تصحیح شود و او و جو حق و حقوق زندگیشان را دگرگون سازند.

الیزابت نخستین بار این زوج را هنگام پخت و پز باربیکیو در حیاطشان ملاقات میکند. گریسی زنی را تصور میکرده پشت گودال نشسته و او را قضاوت میکند و به گفته دوستی باید مراقب او باشد.

الیزابت اما خودش را یک متحد منصف و بی قضاوت میداند و سوالاتی غیر مداخله گرانه میپرسد و برای هر جزئیاتی، بسیار یادداشت برداری میکند. اما کم کم سوالات او از قالب خارج میگردند و گریسی فاز دفاعی میگیرد و با بازیگر کمی درگیری پیدا میکند. با اینحال، او به الیزابت تکنیک های آرایش مخصوص خودش را یاد میدهد و الیزابت را به کلاس گل آرایی خود میبرد.

الیزابت درهمین حین شروع به مصاحبه از افراد مرتبط با گریسی میکند، مانند همسر اولش که خیلی سخت بود تا وارد جزئیات ماجرا شود. او با وکیل گریسی، موریس هم صحبت میکند که میفهمد پذیرش محلی گریس اصلا خوب پیش نرفته است. همچنین با پسر بزرگ گریس، جورجی، هم صحبت میکند و میفهمد که جورجی از مادرش بخاطر تاثیرات او در زندگی اش متنفر شده است.

برخلاف گریسی که گاهی اوقات ناراحتی و غم از اتفاقات را تجربه کرده است، جو هنوز هضم نکرده است که چه اتفاقی افتاده است. در حین اینکه فیلم سازان رفتار گریسی را هجو نکرده اند، در عین حال او را هم قربانی نساخته اند. اما حسی خالص وجود دارد که جو با او مانند بزرگسالان رفتار میکند و گریسی با او مانند بچه ها – یعنی گویی این گریسی بوده است که شرح اتفاق رقم خوردن رابطه شان را نوشته است.

گریسی به‌گونه‌ای بازی کرده که انگار متوجه نمیشود کجا کار را اشتباه انجام داده، گرچه او میگوید احمقانه رفتار کرده اما او از لحاظ احساسی ناامن جلوه نمیکند. بجای آن هیولای اصلی در این جریانات الیزابت است؛ او همه رفتارهای مداخله گرانه و جاسوسی خود را لیست می‌کند و ادامه می‌دهد. او حتی به محلی که قبلا پلیس گریسی و جو را در آنجا و در حین رابطه دستگیر کرده بود رفت و از مردم درمورد آنها می‌پرسید.

بازی بازیگران اصلی چشم نواز بود، اما برخلاف طبیعت خام زخم های دوباره باز شده، داستان سرد دنبال می‌شد.

اصطلاح «می دسامبر» یکی از تعابیر استفاده شده برای بیان رابطه دو نفر با تفاوت سنی زیاد در آمریکای شمالی می‌باشد.

قبلی «
بعدی »

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دسته‌ها